Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  Patrick13 29.4.2010 (19:07)

  TKANKA PRZEWODZĄCA:
  Wnętrze organów wypełniają komórki tkanki miękiszowej. Są one owalne, cienkościenne, luźno ułozone względem siebie i zywe. W przestworach miedzykomorkowych goromadzi się tlen i para wodna. W młodych korzeniach komórki miękiszowe przewodzą wodę z solami mineralnymi do tkanek przewodzących. Miękisz zawierajacy chloroplasty, wystepujacy przede wszytskim w liściach łodydze zielnej, czasem w korzeniach, bierze udzial w fotosyntezie. Funkcję spichrzową - gromadzenie substancji zapasowych lub wody - u niektórych roślin pełni miękisz łodygi (kalarepa, kaktusy) i liści (cebula, aloes).
  TKANKA PRZEWODZĄCA:
  Tkanki przewodzące to drewno i łyko. Drewno tworzą naczynie- długie, grubościenne i martwe komórki, ktore dobrze przewodzą wodę i sole mineralne z korzeni do liści. Łyko zbudowane jest z cienkościennych, zywych rurek sitowych, dostarcza wytworzony w liściach pokarm komórkom tkanek korzenia. Miedzy drewnem i łykiem znajduje się miazga. U roślin nagosiennych (np. szyszki) wodę i substancje mineralne przenoszą tylko cewki, komórki zwężające się na końcach, zachodzące na siebie i połączone ze sobą weloma jamkami, co powoduje, że są mniej sprawne niż naczynia.
  
  Tkanka Okrywająca :
  Zarówno korzeń, łodyga, jak i liść z zewnątrz otoczone są tkanką okrywającą zwaną skórką. Tworzą ją żywe, prostokątne komórki, ściśle przylegające do siebie. Taka budowa pozwala zabezpieczenie organizmów przed działaniem czynników zewnętrznych oraz utratą wody.W łodydze i liściu komórki skórki mają kutykulę, wysyconą kutyną- substancja nie przepuszczającą wody. Nieprzepuszczalna warstwa kutyny nie pozwala na wymianę gazową, dlatego też proces ten u roślin odbywa się poprzez aparaty szparkowe znajdujące się przede wszystkim w dolnej skórce liścia. Łodygi roślin wieloletnich, takich jak krzewy i drzewa, przed niekorzystnymi czynnikami środowiska i nadmiernym parowaniem chroni gruba warstwa korka. W tym wypadku wymiana gazowa zachodzi przez przetchlinki, czyli miejsca, gdzie jest tylko luźna warstwa komórek, przepuszczająca powietrze. Częstym wytworem łodygi i liści u licznych roślin, np. pelargonii, mięty są ostro zakończone włoski mechaniczne. Włoski te chronią rośliny przed zjadaniem łodygi i liści przez zwierzeta, a odbijając promienie słoneczne. zabezpieczają roślinę przed przegrzaniem i nadmiernym wyparowywaniem wody.
  
  tkanka mechaniczna – tkanka roślinna stanowiąca szkielet rośliny, który chroni jej wnętrze przed uszkodzeniami mechanicznymi. Umożliwia wzrost roślin w górę oraz warunkuje elastyczność i sztywność. Jest ona umiejscowiona w łodydze tuż pod skórką. Tkanka wzmacniająca jest przystosowana do obciążeń mechanicznych występujących w środowisku lądowym. Jej komórki mają zgrubiałe ściany, a ich odpowiednie rozmieszczenie w roślinie gwarantuje wytrzymałość na czynniki dynamiczne (np. wiatr), a także statyczne (np. masa liści czy owoców.)
  Tkankę wzmacniającą dzielimy na twardzicę (sklerenchymę) i zwarcicę (kolenchymę).
  Kolenchyma zbudowana jest z komórek żywych, które mogą, ale nie muszą, posiadać chloroplastów. Ściana komórkowa posiada wzmocnienia celulozowo – pektynowe usytuowane w zależności od rodzaju kolenchymy. Kolenchyma kątowa posiada zgrubienia w rogach komórek, płatowa zaś pomiędzy jedną, a drugą warstwą komórek (tylko w miejscu, w którym się stykają, nie na około).
  Sklerenchyma zbudowana jest z komórek martwych, po których pozostały same, bardzo grube ściany komórkowe, inkrustowane ligniną (cukrem) – zdrewniałe. Włókna sklerenchymatyczne mają postać wydłużoną, natomiast komórki kamienne, inaczej zwane sklereidami, mogą być okrągławe (takie graniaste komórki kamienne występują na przykład w owocu gruszy przy gnieździe nasiennym).
  
  Aparat szparkowy, dwie komórki w skórce liścia i łodygi, między którymi znajduje się przestwór międzykomórkowy - szparka. Dzięki aparatom szparkowym odbywa się wymiana gazowa pomiędzy atmosferą wewnętrzną organów roślinnych a otoczeniem; do przestworów międzykomórkowych miękiszu przenika dwutlenek węgla, a na zewnątrz wydostaje się para wodna oraz tlen, będący produktem fotosyntezy. Na każdym milimetrze kwadratowym powierzchni liścia znajduje się przeciętnie 100-400 aparatów szparkowych.
  Komórki szparkowe mają charakterystyczne kształty, mogą być fasolowate (irys) lub biszkoptowate (trawy). Posiadają zgrubiałe ściany komórkowe, zawierają żywą protoplazmę z chloroplastami (w przeciwieństwie do komórek skórki). W skład aparatu szparkowego mogą wchodzić tzw. komórki dodatkowe. Aparaty szparkowe występują w skórce pokrywającej liście, głównie na dolnej stronie blaszki liściowej, w liściach pływających roślin wodnych - na górnej powierzchni liści, nie występują zwykle u roślin zanurzonych w wodzie.
  Mechanizm ich działania to mechanizm osmotyczny (osmoza), pozostający w związku z odwracalnymi zmianami stężenia substancji osmotycznie czynnych komórek szparkowych. Zmiany te są następstwem przejścia skrobi w czynny osmotycznie cukier i odwrotnie. Dzięki możliwości zamykania i otwierania szparek roślina może regulować wymianę gazową oraz wyparowywać wodę.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  senna13119 29.4.2010 (19:10)

  TKANKA OKRYWAJĄCA
  
  FUNKACA
  
  * oddzielają wnętrze rośliny od środowiska zewnętrznego,
  * są łącznikiem między środowiskiem wewnętrznym a zewnętrznym rośliny.
  
  BUDOWA
  
  * epiderma czyli skórka okrywa organy roślin wieloletnich i całe rośliny zielne,
  * zbudowana jest z jednej warstwy żywych i ściśle przyległych do siebie komórek,
  * ściany komórek skórki graniczące z wnętrzem rośliny są cienkie, celulozowe zaś te które graniczą ze środowiskiem zewnętrznym są grube i przesycone kutyną i woskiem (substancjami tłuszczowymi) a niekiedy nawet substancjami mineralnymi,
  * pojedyncza komórka epidermy wypełniona jest duża wakuolą, w cytoplazmie mogą być także leukoplasty, natomiast chloroplasty występują wyłącznie u roślin cieniolubnych,
  * wytworem skórki są aparaty szparkowe umożliwiające wymianę gazową. Zbudowane są z dwóch komórek szparkowych o nieregularnie zgrubiałych ścianach, między którymi znajduje się otwór, czyli szparka, przez którą odbywa się wymiana gazowa, czyli wydalany jest tlen a pobierany dwutlenek węgla. Przez szparkę zachodzi proces zwany transpiracją - wyparowywanie wody przez roślinę. Funkcjonowanie szparek zależy od stanu fizjologicznego rośliny oraz od czynników zewnętrznych.
  * wytworem skórki są także włoski pełniące różne funkcje ale przede wszystkim regulują proces transpiracji i pełnia funkcje obronne np. włoski parzące - pokrzywa, włoski czepne - chmiel, przytulina czepna, włoski wydzielnicze - pelargonia , mięta, włoski trawienna - rosiczka.
  
  TKANKA PRZEWODZĄCA
  
  FUNKCJA
  
  * przewodzenie wody, soli mineralnych i produktów asymilacji,
  
  BUDOWA
  
  * drewno (ksylem) - przewodzi wodę i sole mineralne, zbudowane jest z:
  o cewek - są to komórki o wydłużonym kształcie, maja zdrewniałe ściany w których znajdują się lejkowate jamki,
  o naczyń - są typowe dla roślin okrytonasiennych, zbudowane są komórek o zdrewniałych i zgrubiałych ścianach,
  o miękiszu drzewnego - zbudowany jest z żywych komórek i stanowi łączność z innymi żywymi komórkami w roślinie, dodatkowo spełnia funkcje spichrzową,
  o włókien drzewnych - pełnią funkcję wzmacniającą,
  * łyko (floem) - przewodzi asymilaty, zbudowane jest z:
  o rurek sitowych - utworzone są przez tzw. człony rurek sitowych które w ścianach poprzecznych posiadają charakterystyczne pory przez które transportowane są asymilaty wytwarzane w liściach a także inne substancje wytwarzane w innych częściach rośliny,
  o miękiszu łykowego - spełnia funkcje spichrzową i pomaga w przewodzeniu asymilatów,
  o włókien łykowych - są to komórki martwe które wzmacniają łyko,
  * drewno i łyko tworzy wiązki przewodzące.
  
  TKANKA MECHANICZNA
  
  Usztywnia roślinę, chroni ją przed rozerwaniem lub złamaniem. Tkankę dzielimy na:
  
  1. kolenchymę (=zwarcicę) - jest to tkanka wzmacniająca, której komórki są żywe, a ich celulozowe ściany komórkowe tworzą charakterystyczne zgrubienia (stąd podział na kolenchymę kątową i kolenchymę płatową), występuje w peryferycznych, młodych częściach łodyg, w ogonkach liściowych
  2. sklerenchymę (=twardzicę), której komórki są martwe, ściany komórkowe zdrewniałe, inkrustowane ligniną. Tkanka ta występuje w dwóch formach: jako włókna np. w lnie i komórki kamienne (=sklereidy) np. w owocu gruszy.
  
  Aparat szparkowy, szparka (gr. stoma jama, szpara) – struktury wielokomórkowe (aparat) lub dwukomórkowe (szparka) pochodzenia epidermalnego roślin służące do kontrolowanej wymiany gazowej między tkankami wewnętrznymi rośliny i atmosferą. [1]
  
  Szparki mają decydujące znaczenie dla funkcjonowania układu wentylacyjnego roślin pozwalającego na dostarczanie niezbędnego dla procesu fotosyntezy dwutlenku węgla. Dzięki nim rośliny mogą skutecznie pobierać ten gaz chroniąc się równocześnie przed szkodliwymi stratami wody w wyniku transpiracji. Funkcjonowanie szparek wiąże się ze zdolnością do zmiany kształtu komórek szparkowych. Komórki te poprzez zmianę turgoru, wykorzystując zjawisko osmozy, powodują zamykanie (obniżenie turgoru) lub otwieranie (podwyższenie turgoru) szparek. Skuteczność tego działania wspomagana jest przez nierównomierne zgrubienia ścian komórkowych, które są grubsze w środkowych odcinkach komórek szparkowych. Jeśli komórki mają dużą ilość wody, nadymają się i odciągają od siebie zgrubiałe ściany. Gdy następuje utrata wody, szparki się zamykają. Dawniej sądzono, że zmiany turgoru komórek szparkowych są skutkiem hydrolizy i syntezy skrobi w chloroplastach tych komórek. Obecnie wiadomo, że ruchy szparek powodowane są zmianą ciśnienia osmotycznego kationów potasu pobieranych przez komórki szparkowe przy jednoczesnym wydzielaniu protonów. Pobieranie jonów K+ zależne jest od stężenia dwutlenku węgla wewnątrz liścia (od intensywności fotosyntezy, czyli pośrednio od światła, zaopatrzenia w wodę, temperatury). Stopień otwarcia aparatów szparkowych jest także bezpośrednio regulowany przez obecność światła niebieskiego - receptorem jest zeaksantyna tylakoidów gran, która na niepoznanej dokładnie drodze powoduje fosforylację H+-ATPazy aktywując ten enzym. H+-ATPaza, dzięki energii z ATP wypompowuje protony wodoru na zewnątrz komórki, co umożliwia napływ kationów potasu do komórki poprzez kanały wpustowe. Równowaga jonowa utrzymywana jest przez aniony jabłczanowe i Cl-. Anion jabłczanowy powstaje przez hydrolizę skrobi, natomiast Cl- transportowany jest z komórek sąsiednich. Wzrastające stężenie jonów obniża potencjał wodny komórki szparkowej wywołując napływ wody z komórek o większym potencjale, napływająca woda zwiększa turgor, duży turgor jest przyczyną wyginania się komórek szparkowych i otwierania szparek.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  sylwusia001 29.4.2010 (19:14)

  Tkanka przewodząca-zaopatrza wszystkie komórki w potrzebną im wodę i sole mineralne.
  Tkanka mechaniczna(wzmacniająca)-potrzebna do wykształcenia sztywnej i wysokiej łodygi.
  Tkanka okrywająca-chroni rośliny przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz dużymi wahaniami
  temperatury.
  Aparat szparkowy-dzięki niemu roślina może pobierać dwutlenek węgla i wydalać tlen

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  ela88 29.4.2010 (19:36)

  Przewodząca - odpowiada ona w roślinach transport wody wraz z rozpuszczonymi substancjami. Transportuje ona np. wodę z korzeni do liści albo substancje pokarmowe z liści do korzeni.
  Mechaniczna - inaczej wzmacniająca stanowi ona pewnego rodzaju szkielet, rusztowanie w roślinie Chroni roślinę przed razami mechanicznymi (złamanie itp.) znajduje się tuż pod skórką (epidermą) Jej komórki mają bardzo grube ściany komórkowe.
  Okrywająca - zbudowana z komórek w kształcie prostokąta które ściśle przylegają do siebie. Jest to skórka rośliny, która zawiera substancję nieprzepuszczającą wodę. Okrywa całą roślinę (łodygę, liście, korzenie).Odziela ona wnętrze rośliny od wpływów środowiska zewnętrznego. Pełni funkcję ochronną lub odstraszającą ( wytwarza np. kolce)
  Aparat szparkowy jest to element występujący na skórce - czyli tej tkance okrywającej, Zbudowany jest z dwóch komórek w kształcie półksiężyców. Kiedy roślina ma dużo wody to są one napęczniałe i otwarte wówczas woda swobodnie może z nich wyparować. Kiedy w roślinie jest mało wody i nie chce jej więcej tracić to komórki są mniej napęczniałe i się zamykają.
  Mam nadzieję, że wyjaśniłam to w miarę zrozumiale :)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie