Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Natka002 30.11.2010 (18:18)

  W latach 447-432 p.n.e. wybudowano na szczycie Akropolu Partenon - wielką świątynię wzniesioną na chwałę bogini Ateny, patronki miasta, której pomoc uratowała Greków przed Persami. Nazwa "Partenon" oznaczająca "pokój dziewic" odnosiła się początkowo do małego pomieszczenia znajdującego się za cellą, a sama świątynia określana była wówczas mianem "wielka świątynia". Dopiero 100 lat później nazwą Partenon zaczęto określać całą budowlę. Podobnie jak dziś, tak i w starożytności to doryckie arcydzieło kultury greckiej przyciągało rzesze zwiedzających z całego świata. Dzięki doskonałemu projektowi i mistrzowskiemu wykonaniu Partenon przetrwał niemal 2500 lat. Najwięcej strat doznała budowla w czasie II Wojny Turecko-Weneckiej, kiedy to w 1687r. została częściowo wysadzona w powietrze.
  
  Budowla.
  [Partenon - stan obecny]
  
  Partenon Peryklesa wzniesiono w pobliżu miejsca zajmowanego przez poprzednią świątynię Ateny, zniszczoną przez Persów w 480r. p.n.e. Jednak wynajęci przez Peryklesa architekci Iktinos i Kallikrates zdecydowali się na budowę większej budowli, z większą liczbą kolumn. Pod nadzorem Fidiasza powstał dorycki perypter, czyli świątynia otoczona wieńcem kolumn zewnętrznych (peristasis), zbudowany prawie w całości z białego marmuru pentelickiego. Świątynia zbudowana została na planie prostokąta o wymiarach na wysokości najwyższego stopnia stylobatu (płaszczyzny, na której stoją kolumny): 69,51 x 30,86 metrów. Posiadała 8 kolumn w fasadzie i 17 na dłuższych bokach. Każda z 46 zewnętrznych kolumn miała wysokość 10,43 m. Za ośmioma kolumnami frontonów znajdowało się jeszcze 6 smuklejszych kolumn przedsionków - również doryckich. Górna część budowli (tryglify, metopy, przyczółki) była bogato zdobiona płaskorzeźbami, pomalowanymi na intensywne kolory. Dach świątyni składał się z marmurowych płyt, ułożonych na drewnianym belkowaniu.
  [Kliknij aby wyświetlić plan i przekrój Partenonu]
  
  Wnętrze podzielone było na dwie części. Większa cześć, od strony wschodniej, za płytkim przedsionkiem (pronaos), to trójnawowy naos (cella) o długości 100 stóp (hekatompedon), chroniący kultowy posąg Ateny Partenos. Nawy naosu utworzone były przez dwa rzędy dwupiętrowych kolumn doryckich. Taki sam rząd kolumn znajdował się za posągiem. Od strony zachodniej znajdowała się mniejsza Sala dziewic (właściwy partenon) o wymiarach 19,19 x 13,37 m, granicząca z tylnym przedsionkiem świątyni - opistodomosem - zamkniętym kratą. W sali tej umieszczono centralnie cztery kolumny jońskie (jedyne w całej budowli), tworzące prostokąt 4,9 x 7 m. Kolumny te miały 12,5 m wysokości, a grubość od 1,8 m u podstawy do 1,1 m przy głowicy. Rozpowszechniony pogląd, że w tej sali arrefory tkały przed panatejami peplos dla bogini, jest obecnie przez niektórych poddawany w wątpliwość. Jest bardzo prawdopodobne, że był tam skarbiec Aten i Związku Morskiego. Górną część zewnętrznych ścian naosu i partenonu zajmował wspaniały, ciągły fryz joński. Na długości prawie 160 metrów, przy około jednometrowej wysokości, przedstawiał on sceny procesji panatenajskiej. Znalazło się tam miejsce dla 360 osób (w tym 143 jeźdźców), 220 zwierząt i 10 wozów. Pomimo zaledwie pięciocentymetrowej faktycznej głębokości reliefu, płaskorzeźby sprawiały wrażenie głębokiej przestrzeni. Uzyskano to dzięki prostej sztuczce - kolejne postacie w ramach jednej grupy zachodzą kolejno na siebie, sprawiając wrażenie głębi.
  
  Wszystkie rzeźby i płaskorzeźby Partenonu pomalowane były intensywnymi barwami. Niestety znaczna ich część została zniszczona. Cześć też wywiózł Elgin do Londynu (m.in. 56 pól fryzu, 15 metop i fragmenty rzeźb tympanonów) - zamiast nich w Partenon wmurowano kopie.
  
  We wnętrzu świątyni stała chyba najdroższa rzeźba jaką kiedykolwiek stworzył człowiek. Był to wysoki na około 12 metrów posąg Ateny, wykonany z kości słoniowej i złota. Źródła podają, że na potrzeby posągu zużyto 40-45 talentów (około 1200 kg) złota. Niestety statua nie zachowała się do naszych czasów. Jednak jej dokładny wygląd możemy poznać dzięki wizerunkom wybitym na starożytnych monetach oraz marmurowej kopii wykonanej w czasach Cesarstwa Rzymskiego, eksponowanej w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie