Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  agusia_19915 29.4.2010 (13:42)

  Zaburzenia odżywiania występują pod dwiema postaciami: jadłowstrętu psychicznego zwanego anoreksją oraz żarłoczności psychicznej zwanej bulimią. Oba te przypadki są groźne dla zdrowia, a nawet życia chorej osoby.
  
  Anoreksja- jest to choroba o podłożu psychicznym. Wywołuję ją silna obawa przed utyciem i unikanie jedzenia. Osoby cierpiące na anoreksję uważają, iż są duże grubsze i brzydsze niż w rzeczywistości, mają wstręt do siebie i zaniżone poczucie godności. Bardzo często twierdzą, że są syte zanim cokolwiek zjedzą. Zazwyczaj waga osoby chorej spada o ponad 15%! Anoreksja może przebiegać różnie, może być jako jeden rzut choroby, ale może też być okres spokoju, a potem jej nawrót. Po długim okresie ograniczania jedzenia waga spada od 40% do nawet 60%.
  Objawy anoreksji
  - brak apetytu, wręcz wstręt do jedzenia
  - bardzo chude ciało, sucha skóra, praktycznie brak tkanki tłuszczowej
  - osłabienie i odwodnienie organizmu
  - u kobiet zatrzymanie miesiączki
  - im dłużej osoba jest chora, tym bardziej staje się drażliwa, trudno jest z nią rozmawiać
  - utrata przyjaciół, odosobnianie się
  Metody stosowane przez anorektyków:
  - duże ograniczenie jedzenia oraz częściowe głodówki
  - stosowanie rozmaitych środków przeczyszczających
  - prowokowanie wymiotów po każdym posiłku
  - duży wysiłek fizyczny, aby spalić kalorie
  Niestety te metody doprowadzają do zaburzeń niektórych układów i narządów oraz zakłóceń biochemicznych, które czasem zagrażają życiu. Współczynnik umieralności wynosi 4-22%. Najczęstsze przyczyny śmierci to somatyczne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, infekcje i samobójstwa. Powikłania somatyczne można wyleczyć lub wrócić do prawidłowej wagi.
  Przyczyny anoreksji:
  - zaburzone postrzeganie siebie- osoba chora nie widzi własnej chudości i nie zdaje sobie sprawy z wyniszczenia swojego organizmu.
  - niezadowolenie z figury- doprowadza to do stosowania różnych diet odchudzających oraz do obsesyjnego myślenia o jedzeniu i strachu przed przybraniem na wadze.
  - przekonanie o walorach szczupłej sylwetki- wiele nastolatek uważa, że poprzez obniżenia wagi zyska lepszą figurę, a co za tym idzie zdobędzie chłopaka, czy też będzie bardziej szanowana wśród rówieśników.
  - negatywny stosunek do dojrzewania- niepewność o własnej atrakcyjności i unikanie kontaktu z innymi osobami, szczególnie z chłopcami.
  - lęk przed „dorosłością”- część kobiet boi się dojrzałości psychicznej i fizycznej. Sylwetka anorektyczki przypomina dziecko przed okresem pokwitania, a miesiączka nie pojawia się lub zanika.
  - brak wiary w siebie- osoby chore są nadzwyczaj sumienne, przykładają się do nauki, mają dużą potrzebę sukcesu oraz lęk przed niepowodzeniami, nadmierny krytycyzm wobec siebie.
  
  
  Bulimia
  Anoreksja czy bulimia?
  U pewnej liczby pacjentów z anoreksją stwierdza się okresy żarłoczności zwane epizodami bulimicznymi. Przeplatają oni czas stosowania ścisłej diety z okresami nadmiernego objadania się, prawdopodobnie dlatego, że ich organizm reaguje zmianami fizjologicznymi na brak pożywienia. Jeżeli żarłoczność nie występuje naprzemiennie z anoreksją, to tę chorobę nazywamy bulimią.
  
  Żarłoczność psychiczna (bulimia)
  Jest również chorobą o podłożu psychicznym. Są to okresowe napady żarłoczności z utratą kontroli nad ilością spożywanych pokarmów. Chorzy na bulimię czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu.
  Osoby te zdają sobie sprawę, że jedzenie wymknęło się spod ich kontroli, próbują między okresami obżarstwa rygorystycznie przestrzegać diety i opanować napady żarłoczności. Wstydzą się tego i utrzymują w tajemnicy przed najbliższym otoczeniem, często objadając się nocą.
  Bojąc się przybrać na wadze, stosują diety aż do głodowania między napadami objadania się. Intensywnie ćwiczą (pływanie, biegi, gimnastyka), prowokują wymioty i nadużywają środków przeczyszczających i moczopędnych. Bywa, że po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to, aby je wywołać.
  
  Przyczyny bulimii
  -Traktowanie jedzenia jako namiastki miłości - osoba, która czuje się osamotniona, pusta i niekochana, je, aby zrekompensować te negatywne uczucia.
  -Obrona przed seksem - niektóre kobiety obawiają się seksu. Otyłością wysyłają sygnał: "Nie jestem atrakcyjna, nie chcę seksualnych relacji".
  -Stresujące wydarzenia życiowe (kłótnie, choroby, śmierć w rodzinie) - pacjenci z bulimią przejadają się, ponieważ pokarm powoduje wydzielanie w mózgu serotoniny, która może poprawić ich samopoczucie i ułatwić odprężenie i wypoczynek.
  -Niska samoocena i towarzyszące im częste okresy niepokoju, które mogą łagodzić gwałtowne napady obżarstwa.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  senna13119 29.4.2010 (14:20)

  Anoreksja - czyli jadłowstręt psychiczny, to choroba o podłożu psychicznym. Objawia się silną obawą przed utyciem, prowadzącą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako dużo grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do własnego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Często też stwierdzają, że są syte, zanim zaczną jeść. Jednym z kryteriów rozpoznawczych anoreksji jest spadek należnej masy ciała o ponad 15%.
  
  Choroba dotyczy głównie dziewcząt (95%), a szczyt zachorowań przypada na 13-14 i 17-18 rok życia. Zazwyczaj są to bardzo dobre uczennice, ale uparte w swoich przekonaniach i skoncentrowane na sobie. Wraz z rozwojem choroby stają się pedantyczne i drobiazgowe. Prawie wyłącznie zajmują się problemami żywienia i liczeniem kalorii. Stają się złośliwe dla otoczenia, twarde i narzucające wszystkim swoją wolę. Ubytek masy ciała przyjmują z satysfakcją i ciągle uważają, że są za grube, nie przejawiają zainteresowania płcią przeciwną, unikają towarzystwa rówieśników, koncentrują się na nauce i zajęciach ruchowych. Odrzucają potrzebę leczenia, uważają, że są zdrowe, czerpiąc z osiąganej "władzy nad sobą" dużo osobistego zadowolenia.
  
  Dla obniżenia masy ciała chorzy stosują różne metody:
  - radykalne ograniczenie ilości spożywanego pokarmu połączone z okresowymi głodówkami,
  - stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych,
  - prowokowanie wymiotów po każdym posiłku,
  - duży wysiłek fizyczny w celu zużycia kalorii.
  
  Dlaczego głównie chorują dziewczęta?
  Wyjaśnienie fizjologiczno - psychologiczne jest następujące: w okresie dojrzewania chłopcy fizycznie rozwijają się inaczej od dziewczynek. U chłopców przybieranie na wadze objawia się przyrostem masy mięśniowej, u dziewcząt też następuje rozrost masy mięśniowej, ale przybieranie na wadze następuje głównie dzięki tkance tłuszczowej, przede wszystkim na brzuchu i biodrach. Media lansują szczupłą sylwetkę, dlatego dodatkowe kilogramy prowadzą do nieprawidłowej samooceny. niezadowolenie z siebie prowadzi do obsesyjnego myślenia o jedzeniu i strachu przed przybieraniem na wadze. Wiele nastolatek jest przekonanych, że ładna figura pomoże im zdobyć dobrą pracę, znaleźć chłopaka, zapewni sympatię rówieśników oraz pozycję w rodzinie. Część kobiet cierpiących z powodu anoreksji boi się dojrzałości fizycznej i psychicznej. W wyniku unikania jedzenia sylwetka pozostaje podobna do dziecka przed okresem pokwitania, miesiączka nie pojawia się.
  
  Teorie dotyczące choroby:
  1. Czynniki biologiczne - nieprawidłowe funkcjonowanie podwzgórza i neuroprzekaźników
  2. Nieprawidłowe związki w rodzinie np. gdy rodzice kompensują swoje frustracje i niezadowolenia z własnego życia nadmiernym przywiązaniem do dziecka, szczególnie dominująca matka, która otacza córkę nadmierną opieką z nieodłącznym wmuszaniem jedzenia. Jest regułą, że anoreksja pojawia się w tych rodzinach, w których rodzice nie umieli ze sobą otwarcie rozmawiać i unikali ujawniania wszelkich konfliktów. Gdy pojawiają się pierwsze objawy chorobowe u córki, mają one wpływ na atmosferę w domu. Jeśli dziecko zaczyna jeść i przestaje tracić na wadze, wraca harmonia, jeśli znów przestaje jeść - u rodziców troska przeradza się we frustrację i przygnębienie.
  
  Zmiany patofizjologiczne towarzyszące anoreksji wynikają z niedożywienia organizmu. Zalicza się do nich:
  - niskie, nieregularne tętno i niskie ciśnienie krwi,
  - niski poziom cukru we krwi,
  - zatrzymaniem miesiączkowania u dziewcząt,
  - obniżenie ciepłoty ciała,
  - niedobór estrogenu towarzyszący zatrzymaniu miesiączki, przyczynia się do zrzeszotowacenia kości, a co za tym idzie do zwiększonego ryzyka złamań,
  - występują zaburzenia pracy nerek, odwodnienie organizmu,
  - twarz wyglądem przypomina pyszczek wiewiórki (obrzęk gruczołów ślinowych, pucułowatość w okolicy kości policzkowych, odstające uszy,
  - skórę pokrywa meszek, jak u niemowlakach. Wyniszczająca głodówka poważnie zniekształca również strukturę osobowości, a co za tym idzie - wpływa destrukcyjnie na psychikę, bowiem niedożywienie powoduje zmiany biochemiczne, które wpływają na procesy myślowe, uczuciowe i całe zachowanie.
  
  Anoreksja jest zatem złożoną jednostką chorobową, w której czynniki biologiczne splatają się z psychicznymi. Jest chorobą śmiertelną, a przede wszystkim bardzo podstępną. Osobie dotkniętej nią wydaje się świetna przyjaciółką, a nie dolegliwością, której trzeba się pozbyć. Najtrudniejsza i najbardziej bolesna jest sytuacja rodziny - bliscy wiedzą, że z chorym dzieje się coś niedobrego, ale nie są w stanie go zrozumieć i mu pomóc. Wszelkie próby perswazji, ze wszech miar uzasadnione i dokonywane w dobrej wierze, są na etapie nieuświadomienia sobie problemu przez chorego raczej bezowocne.
  
  Bulimia to dosłownie krowi głód. Podobnie jak anoreksja, jest również złożonym procesem zaburzeń zachowania. Są to okresowe napady żarłoczności z utratą kontroli nad ilością spożywanych pokarmów.
  
  Bulimia pojawia się często u osób, które czują się osamotnione i niekochane. Jedzenie jest dla nich namiastką miłości, ma zrekompensować negatywne uczucia. Przejadanie się u niektórych jest związane ze stresującymi wydarzeniami życiowymi: pokarm powoduje wydzielanie w mózgu serotoniny, która poprawia samopoczucie i ułatwia odprężenie i wypoczynek.
  
  Na bulimię chorują osoby o niskiej samoocenie a także kobiety, które obawiają się seksu. Otyłością wysyłają sygnał: "Nie jestem atrakcyjna, nie chcę relacji seksualnych".
  
  Objawy bulimii:
  - objadanie się potrawami słodkimi, wysokokalorycznymi, o konsystencji ułatwiającej szybkie jedzenie, pożywienie jest najczęściej chciwie połykane,
  - poczucie braku kontroli podczas objadania się,
  - szybkie opróżnianie żołądka poprzez regularne wywołanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych,
  - co najmniej dwie sesje objadania się i przeczyszczania na tydzień przez trzy miesiące,
  - trwała, przesadna troska o masę i wymiary ciała.
  
  Jeżeli bulimia nie jest leczona, może na skutek wywołania wymiotów prowadzić do ważnych powikłań, takich jak:
  - odwodnienie organizmu i brak równowagi elektrolitycznej (szczególnie braku potasu i magnezu),
  - postępujące uszkodzenia funkcji nerek,
  - hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi),
  - refluks (odwrócona perystaltyka górnego odcinka przewodu pokarmowego).
  
  Bulimia, podobnie jak anoreksja, wywiera negatywny wpływ na psychikę, powodując:
  - poczucie podporządkowania się jedzeniu,
  - poczucie samotności w grupie,
  - zaburzenia obrazu własnej osoby,
  - cechy uzależnienia (po objedzeniu się następują wymioty celem zmniejszenia bolesnego uczucia rozdęcia żołądka i zmniejszenia poczucia sumienia, że za dużo zjadła),
  - utrata panowania nad sobą (bulimia powstaje w wyniku braku kontroli nad ilością spożywanego pokarmu),
  - zmienność nastrojów (impulsywność, apatia itp.),
  - uzależnienia (niektórzy bulimicy są nałogowcami uzależnionymi od środków uspokajających, amfetaminy, kokainy czy alkoholu).
  
  Leczenie tych zaburzeń nie jest łatwe. Istnieje wiele form psychologicznych, takich jak terapia rodzinna, indywidualna, modyfikacji zachowań, psychofarmakologiczna, grupowa, szpitalna i środowiskowa, jednak żadna z wymienionych metod nie daje w pełni pożądanego wysiłku. Nawet wtedy, gdy wyniki terapii są pozytywne, są to okresy krótkotrwałe, ponieważ zaburzenia te mają tendencję do nawrotów.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  anulka269020 29.4.2010 (14:21)

  Anoreksja
  OPIS
  jest zaburzeniem dotyczącym jedzenia, podobnie jak bulimia, opierającą się na nieracjonalnym strachu przed byciem osobą otyłą. Efektem takiego postępowania jest głodzenie i ogromna utrata wagi. Zwykle do tego rodzaju sytuacji dochodzi w wieku nastoletnim, u młodzieży, choć może się pojawić w każdym wieku. Choroba ta często dotyczy młodych kobiet. Około 5 do 10% populacji z anoreksją to mężczyźni. Anoreksja jest niebezpieczną chorobą i należy poszukiwać pomocy specjalisty jak najszybciej. Wdrożenie właściwej terapii pomaga w zatrzymaniu postępu choroby, chociaż zdarzają się przypadki wyjątkowo oporne na leczenie, które wymagają hospitalizacji. Nieleczone mogą prowadzić do śmierci. Jedzenie, jako takie jest stopniowo eliminowane, aż jest niemalże całkowicie wyparte. Ofiara jest owładnięta wizerunkiem swojego ciała, często widzi siebie jako grubą podczas gdy w rzeczywistości jest wręcz odwrotnie. Jak na ironię anorektycy traktują przygotowywanie posiłku, jego spożywanie jak swego rodzaju rytuał. Ona czy on są zafascynowani przeróżnymi przepisami, sposobami gotowania, jeśli tylko nie muszą tego sami jeść szczególnie w obecności innych. Czasem odchudzanie się jest przerywane okresami niepowstrzymanego głodu i 'napychania się', szczególnie wtedy, kiedy osoby te starają się wrócić do zdrowego sposobu jedzenia. Około polowa osób z anoreksja staje się w pewnym momencie bulimiczna.
  PRZYCZYNY:
  Uważa się, że anoreksja jest przede wszystkim chorobą duszy, chorobą o podłożu psychologicznym. Chociaż powstała seria badań, gdzie próbowano określić geny, które by predystynowały do wystąpienia anoreksji. Wciąż większość badaczy popiera psychologiczne koncepcje tej choroby. Anorektycy często mają niskie poczucie własnej wartości. W wieku nastoletnim, takie odczucia mogą być nasilone przez zmiany dotyczące sfery seksualnej, kulturalno-społecznej gloryfikacji szczupłości oraz napięć w rodzinie. Nadmierne odchudzanie może być sposobem anorektyka na objęcie kontroli nad swoim życiem, nie tylko poprzez kreowanie swojego wyglądu ale również przez opóźnienie swojego dojrzewania i rozwoju seksualnego. Anorektycy pochodzą z rodzin gdzie stawiane są duże wymagania. Są oni często perfekcjonistami, wykazujący zachowania kompulsywne w wielu aspektach swojego życia a już w szczególności - w szkole. Zaprzeczanie często współistnieje z ich natężoną uwagą skupioną na tymżeby pozostać chudym. Anorektycy zwykle zaprzeczają że cokolwiek jest nie tak, łatwo się denerwują, albo przyjmują postawy obronne kiedy inni się o nich martwią.
  OBJAWY :
  Znaczący
   spadek wagi ciała;
   Strach przed przytyciem, nawet jeśli jest to tylko wyimaginowane;
   Nadmierne odchudzanie się lub ćwiczenie;
   Zaburzony obraz własnego ciała;
   Zatrzymanie miesiączki;
   Zahamowanie popędu płciowego;
   Ręce i stopy zimne w temperaturze pokojowej;
   Nienormalne, przesadne zainteresowanie jedzeniem, jak np. - liczenie kalorii, czy ciągłe studiowanie książek kucharskich;
   Zaparcia;
   Sucha, cienka skóra;
   Mocne, puchate włosy na twarzy i ramionach (meszek);
   Przewlekłe problemy ze spaniem;
   Nadmierna aktywność;
  
  Bulimia
  OPIS
  Bulimia należy do grupy zaburzeń jedzenia, podobnie jak anorexia. Jest to choroba o podłożu psychologicznym, która ma wymierne zdrowotne konsekwencje. Bulimia charakteryzuje się napadami kompulsywnego (przymusowego) jedzenia, a następnie zmuszaniem się do wymiotów. Chociaż jest to zaburzenie mogące dotyczyć obu płci, przeważają młode kobiety oraz nastolatki. Często są to kobiety odnoszące sukcesy zawodowe, pochodzące z rodzin o wysokim standardzie życia, ale nie rzadko patologicznych. Średni wiek pojawienia się choroby to 18 lat.
  Osoby cierpiące na bulimię często sięgają po różne preparaty odchudzające, środki przeczyszczające i moczopędne po to aby schudnąć. Nie znana jest dokładnie częstość występowania bulimii, ze względu na to, że okresy obżarstwa i następczego „oczyszczania się" są najczęściej praktykowane w tajemnicy.
  Bulimia jest prawdziwą chorobą, która nie może zostać kontrolowana przez osoby na nią cierpiące bez pomocy specjalisty. Uwagi ze strony rodziny i przyjaciół w najlepszym wypadku nie odnoszą żadnego efektu, a w najgorszym- mają wręcz działanie odwrotne.
  PRZYCZYNY
  Napięcia i konflikty w rodzinie są uważane za najważniejszą przyczynę bulimii.
  Osoba z bulimią stawia sobie nierealne do zrealizowania cele, do tego jest perfekcjonistką, przez co czuje, że nie jest w stanie sprostać wymaganiom rodziców.
  Często ma niskie poczucie własnej wartości, cierpi na depresję. Istnieją doniesienia, że w stosunku do prawie połowy cierpiących na bulimię była stosowana przemoc fizyczna lub wykorzystywano ich seksualnie w przeszłości.
  OBJAWY
  Ogólne zdrowie osoby chorującej na bulimię zależy od tego jak często przechodzi ona okresy kompulsywnego jedzenia a następnie wymiotów. Może ona wymiotować sporadycznie (raz w miesiącu), albo znacznie częściej (po kilka razy dziennie). Konsekwencje zdrowotne zależą właściwie od indukowanych wymiotów, a nie od obżarstwa.
  Fizyczne zaburzenia to między innymi obrzęk żołądka, trzustki, zapalenie przełyku, powiększenie ślinianek, zniszczenie szkliwa zębowego albo rozwój chorób dziąseł w wyniku działania kwasu żołądkowego. Częste wymioty zmniejszają ilość wody i potasu w organizmie, a w konsekwencji zaburzenia rytmu serca, skurcze mięśni a czasem nawet całkowity paraliż.
  W ciężkich przypadkach tego rodzaju zaburzenia mogą prowadzić do śmierci. Równie niebezpieczne skutki spowodowane są depresją , w ciągu której rozwijają się tendencje samobójcze.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  nana123 3.5.2010 (19:15)

  Bulimia-zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne.
  * niedobory pokarmowe
  * odwodnienie
  * zmęczenie
  * ospałość
  * zły nastrój
  * niepokój
  * zaparcia
  * bóle głowy
  * niedociśnienie tętnicze
  * dyskomfort w jamie brzusznej
  * zaburzenia równowagi elektrolitycznej
  * nieregularne miesiączki lub ich brak
  * sucha skóra
  * zgrubienia i blizny skóry powierzchni grzbietowej rąk (od prowokowania wymiotów)[22][23]
  * rany lub blizny na grzbietach dłoni
  * uszkodzenie szkliwa zębów
  * uszkodzenie naczynek krwionośnych w oczach
  * opuchlizna twarzy i policzków (zapalenia ślinianek)
  * awitaminoza
  * rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów
  * osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
  * podrażnienie przełyku, zgaga, refluks
  * w skrajnych przypadkach – pęknięcie przełyku lub przepony
  * niechęć do samego siebie
  * stany depresyjne
  * poczucie wstydu i upokorzenia
  * psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających
  Anoreksja- zaburzenie odżywiania się, polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Dotyczy przeważnie (90–95% chorych) dziewcząt i kobiet między 14 a 20 r.ż. Po raz pierwszy opisał tę chorobę w połowie XIX wieku E. Lasčgue i W. Gull.
  
  ICD-10 wyróżnia dwie postaci anoreksji – jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy (F50.1). Najczęstszą formą anoreksji jest anoreksja mentalna w wieku dorastania.
  
  Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków[1]. Zwykle rozpoczyna się przed 25. rokiem życia.
  * przeżywa silny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością, nawet jeśli ma niedowagę;
  * nie chce utrzymać wagi w granicach normy dla swojego wieku i wzrostu, co nie jest spowodowane żadnym schorzeniem fizycznym ani psychicznym;
  * jej BMI jest równy lub mniejszy od 17,5;
  * nieprawidłowo ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę;
  * lekceważy skutki nagłego spadku wagi;
  * w okresie dojrzałości płciowej (po okresie pokwitania) cierpi na wtórny brak miesiączki w ciągu co najmniej 3 miesięcy (jest to kryterium D w DSM-IV. W DSM-V postuluje się usunięcie tego kryterium[8]
  * spożywa posiłki w samotności (ze wstydu przed innymi);
  * gotuje dla innych tzw. "zdrowe posiłki";
  * uprawia intensywne ćwiczenia fizyczne;
  * kłamie o ilości zjedzonych posiłków;
  * główny temat rozmów z osobą chorą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  monikluty 4.5.2010 (22:58)

  Bulimia, właściwie bulimia nerwowa, spożywanie nadmiernych ilości pokarmów. W potocznym rozumieniu zaburzenie zachowania, związane z ciągłym odczuwaniem głodu. Bulimia polega na objadaniu się, a następnie na prowokowaniu wymiotów. Występuje często naprzemiennie z jadłowstrętem psychicznym (anoreksją).
  Jadłowstręt psychiczny, anoreksja, anorexia nervosa (z greckiego an - nie, orexis - łaknienie), brak łaknienia występuje najczęściej w wieku młodzieńczym, częściej u dziewcząt niż u chłopców, sporadycznie może występować także we wczesnym dzieciństwie.
  
  Polega na świadomym wstrzymywaniu się od spożywania pokarmów. Zwykle współwystępuje z innymi rodzajami zaburzeń (m.in. depresjami), u osób o nieprawidłowej strukturze i dynamice osobowości (np. osobowość sztywna, kompulsywna, z tendencją do nadmiernego perfekcjonizmu), niedojrzałych psychologicznie, posiadających nieadekwatną samoocenę (typowy objaw niechęci i lęku przed wejściem w dojrzałość i rolę kobiety-matki)
  
  Osoby chore chcąc uzyskać szczupłą sylwetkę doprowadzają się często do całkowitego wyniszczenia. Pacjenci nie tylko odmawiają przyjmowania pokarmów ale wywołują u siebie wymioty, zażywają leki przeczyszczające itp. Wyniszczeniu fizycznemu nie towarzyszy zachwianie sprawności psychicznej - chorzy nie tracą dobrego nastroju, aktywności w nauce, czy pracy. U kobiet z reguły dochodzi do wstrzymania miesiączki.
  
  Po wykluczeniu nielicznych przypadków uwarunkowanych zaburzeniami endokrynnymi, guzem mózgu czy też nietypowo przebiegającą schizofrenią lub chorobą afektywną, u większości tych osób można doszukać się czynników psychosomatycznych.
  
  Psychoanalitycy tłumaczą jadłowstręt ukrytą wrogością do matki. Inni autorzy zwracają uwagę na urazy wczesnodziecięce, błędy wychowawcze, patologiczną strukturę rodziny, odrzucanie własnej płci, niechęć do dorosłości a zwłaszcza do dojrzewania płciowego.
  
  Jadłowstręt może doprowadzić do zejścia śmiertelnego. Notowano nawet kilkunastoprocentową śmiertelność. W ostatnich latach po wprowadzeniu kompleksowych metod leczenia ze szczególnym uwzględnieniem psychoterapii i terapii rodzinnej, rokowania są znacznie lepsze.
  
  Po ustąpieniu jadłowstrętu bardzo rzadko dochodzi do okresu nadmiernego apetytu (bulimia). Jeszcze rzadziej obserwuje się objawy długotrwałych zaburzeń psychicznych. W większości przypadków chorzy tacy rozwijają się prawidłowo pod względem psychicznym i fizycznym.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie