Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  Sandrula 28.4.2010 (22:34)

  co,co ,co nie rozumiem :(

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  1 0

  casei 28.4.2010 (22:57)

  1. Św. Benedykt - świętość życia Benedykta skłoniła mnichów z pobliskiego klasztoru do poproszenia go o to, by został ich opatem. Jedak później zakonnicy zniechęceni jego wymaganiami próbowali go otruć. Sam Benedykt przeniósł się na wzgórze Monte Cassino, gdzie w pogańskiej jeszcze okolicy założył klasztor. Tam też ostatecznie zredagował tekst swej Reguły. Pod koniec życia, jak opisuje Grzegorz, święty miał niezwykłą wizję: ’’ujrzał światło, które rozlewając się z góry przepłoszyło nocne mroki i takim blaskiem jaśniało, że dzień zbladł przy nim, choć ono lśniło wśród ciemności."Benedykt jest czczony jako patron dobrej śmierci. Sam Święty przyjął w dniu swej śmierci komunię i umarł na stojąco w kaplicy klasztornej (oratorium), śpiewając psalm podtrzymywany przez braci.
  
  2. Św. Franciszek z Asyżu. Jego ojciec szybko się wzbogacał. Sam Franciszek, obficie obdarzony inteligencją, ambicją i przedsiębiorczością, osobiście próbował w pierwszym dwudziestopięcioleciu swego życia w świecie tych wszystkich dróg wzniesienia się i chwały światowej. Istotnie, syn pierworodny, obwołany królem biesiad i królem młodzieży asyskiej, rozrzutnie gospodarował bogactwami ojca, ubierał się w sposób osobliwy i jaskrawy, brał udział w zabawach i śpiewach na wieczornych spotkaniach z przyjaciółmi. Brał udział w walkach - wskutek klęski asyżan dostał się do niewoli, gdzie zaczęła się dokonywać jego wewnętrzna przemiana. Uwolniony po roku i doświadczony długą chorobą, zaczął patrzeć inaczej na świat. Wnet usunął się z towarzystwa przyjaciół, spędzając czas na długich modlitwach w samotnej grocie. Przezwycięża swój skrajny wstręt do trędowatych i zauważa w nich tak samo dzieci jednego Ojca. Franciszek z Asyżu jest patronem: albertynów, franciszkanów, kapucynów, franciszkanów konwentualnych, bernardynek, kapucynek, klarysek, koletanek, tercjarzy, mariawitów; Włoch, Asyżu, Bazylei; Akcji Katolickiej; aktorów, ekologów, niewidomych, pokoju, robotników, tapicerów, ubogich, więźniów, kupców, zwierząt i harcerzy..
  
  Wybrałam chociaż o dwóch z tych świętych najważniejsze informacje - zadecyduj, co napiszesz :)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  paulka19984 28.4.2010 (22:59)

  Święty Benedykt, męczennik, uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, zginął około 1037 r.Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa bp. Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w Nitrze.
  
  Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie[1]. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
  
  Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
  
  Jego relikwie znajdują się wraz z relikwiami św. Andrzeja w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w katedrze Nitry.
  
  Papież Grzegorz VII zatwierdził kult świętych Andrzeja i Benedykta, zostało to ogłoszone przez jego legata na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu w 1083 roku.
  
  Do 1969 r. wspomnienie świętych Andrzeja Świerada i Benedykta przypadało 21 lipca, a obecnie 13 lipca, natomiast na Słowacji wspomnienie świętych przypada 17 lipca.
  
  Kult obu świętych jest żywy do dziś w Polsce i na Słowacji.
  
  
  
  
  Franciszek z Asyżu (właśc. Giovanni Bernardone, nazywany Biedaczyną z Asyżu; ur. 26 września 1181 w Asyżu, zm. 3 października 1226 w Porcjunkuli koło Asyżu[1]) – włoski duchowny katolicki, diakon, założyciel zakonu franciszkanów, misjonarz, mistyk średniowieczny, stygmatyk, święty katolicki, uważany za prekursora ekologii.Franciszek z Asyżu przyszedł na świat w rodzinie zamożnego kupca, sukiennika umbryjskiego Pietro Bernardone. Jego matka, Pika, pochodząca z Pikardii, nadała mu na chrzcie imię Jana (Chrzciciela albo Ewangelisty), które ojciec zmienił na Francesco, prawdopodobnie będąc pod ogromnym wpływem Francji, w której zawarł korzystne umowy handlowe. Źródła podają, że Franciszek miał brata o imieniu Anioł. Pierwsze lata swego życia spędził w rodzinnym Asyżu. Uczęszczał do parafialnej szkoły przy kościele św. Jerzego, gdzie zdobył podstawowe wykształcenie[2].
  
  
  
  
  
  
  
  Św. Ignacy Loyola (hiszp. Iñigo López de Oñaz y Loyola, ur. przed 23 października 1491 – zm. 31 lipca 1556) – święty Kościoła katolickiego, duchowny, teolog, założyciel zakonu jezuitów. Dewizą Ignacego Loyoli była łacińska sentencja Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą).
  
  Urodził się w zamku Loyola, posiadłości swego ojca, średnio zamożnego feudała baskijskiego. Baskijskie imię Iñigo, nadane na cześć św. Iñigo de Oña (+1068), zamienił później na Ignacy ku czci biskupa z Antiochii, słynnego pisarza i męczennika z II w.
  
  
  
  
  
  
  Święta Teresa z Ávili, nazywana również Teresą od Jezusa, Teresą Wielką (dla odróżnienia od świętej Teresy z Lisieux zwanej Małą Tereską), Teresą Hiszpańską, właściwie Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada (ur. 28 marca 1515 roku w Gotarrendura (Ávila) w Hiszpanii, zm. 4 października 1582 roku w Alba de Tormes w Hiszpanii). Była wybitną hiszpańską mistyczką, karmelitanką, pisarką Kontrreformacji i teologiem życia kontemplacyjnego. Była również reformatorką zakonu karmelitów i wraz z świętym Janem od Krzyża jest uważana za założycielkę karmelitów bosych.
  
  
  O to chodzi?

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  bozenusia 28.4.2010 (23:27)

  Ignacy Loyola- święty Kościoła katolickiego, ksiądz, założyciel zakonu jezuitów. Dewizą Ignacego Loyoli była łacińska sentencja Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą).W młodych latach przyjął tonsurę, która zapewniała mu przywileje zastrzeżone dla członków kleru katolickiego. W wieku 16 lat podjął służbę w przybocznej gwardii wicekróla Nawarry, gdzie życie upływało na hazardowych grach oraz częstych pojedynkach. 15 sierpnia 1534 w małej kapliczce na zboczu Montmartre w Paryżu wspólnie złożyli śluby ubóstwa i czystości oraz podjęli zobowiązanie, że po uzyskaniu święceń udadzą się do Palestyny aby tam nawracać muzułmanów, a gdyby to było niemożliwe oddadzą swoje siły do dyspozycji ojca świętego. Do chwały błogosławionych wyniósł o. Ignacego 27 lipca 1609 roku Paweł V, a kanonizował papież Grzegorz XV 22 maja 1622. Pius XI, 25 lipca 1922 r., ogłosił go uroczyście patronem wszystkich rekolekcji w Kościele katolickim.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  mitakosmita7 29.4.2010 (15:28)

  paulka19984, wczoraj o 22:59 Zgłoś nadużycie
  Święty Benedykt, męczennik, uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, zginął około 1037 r.Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa bp. Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w Nitrze.
  
  Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie[1]. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
  
  Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
  
  Jego relikwie znajdują się wraz z relikwiami św. Andrzeja w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w katedrze Nitry.
  
  Papież Grzegorz VII zatwierdził kult świętych Andrzeja i Benedykta, zostało to ogłoszone przez jego legata na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu w 1083 roku.
  
  Do 1969 r. wspomnienie świętych Andrzeja Świerada i Benedykta przypadało 21 lipca, a obecnie 13 lipca, natomiast na Słowacji wspomnienie świętych przypada 17 lipca.
  
  Kult obu świętych jest żywy do dziś w Polsce i na Słowacji.
  
  
  
  
  Franciszek z Asyżu (właśc. Giovanni Bernardone, nazywany Biedaczyną z Asyżu; ur. 26 września 1181 w Asyżu, zm. 3 października 1226 w Porcjunkuli koło Asyżu[1]) – włoski duchowny katolicki, diakon, założyciel zakonu franciszkanów, misjonarz, mistyk średniowieczny, stygmatyk, święty katolicki, uważany za prekursora ekologii.Franciszek z Asyżu przyszedł na świat w rodzinie zamożnego kupca, sukiennika umbryjskiego Pietro Bernardone. Jego matka, Pika, pochodząca z Pikardii, nadała mu na chrzcie imię Jana (Chrzciciela albo Ewangelisty), które ojciec zmienił na Francesco, prawdopodobnie będąc pod ogromnym wpływem Francji, w której zawarł korzystne umowy handlowe. Źródła podają, że Franciszek miał brata o imieniu Anioł. Pierwsze lata swego życia spędził w rodzinnym Asyżu. Uczęszczał do parafialnej szkoły przy kościele św. Jerzego, gdzie zdobył podstawowe wykształcenie[2].
  
  
  
  
  
  
  
  Św. Ignacy Loyola (hiszp. Iñigo López de Oñaz y Loyola, ur. przed 23 października 1491 – zm. 31 lipca 1556) – święty Kościoła katolickiego, duchowny, teolog, założyciel zakonu jezuitów. Dewizą Ignacego Loyoli była łacińska sentencja Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą).
  
  Urodził się w zamku Loyola, posiadłości swego ojca, średnio zamożnego feudała baskijskiego. Baskijskie imię Iñigo, nadane na cześć św. Iñigo de Oña (+1068), zamienił później na Ignacy ku czci biskupa z Antiochii, słynnego pisarza i męczennika z II w.
  
  
  
  
  
  
  Święta Teresa z Ávili, nazywana również Teresą od Jezusa, Teresą Wielką (dla odróżnienia od świętej Teresy z Lisieux zwanej Małą Tereską), Teresą Hiszpańską, właściwie Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada (ur. 28 marca 1515 roku w Gotarrendura (Ávila) w Hiszpanii, zm. 4 października 1582 roku w Alba de Tormes w Hiszpanii). Była wybitną hiszpańską mistyczką, karmelitanką, pisarką Kontrreformacji i teologiem życia kontemplacyjnego. Była również reformatorką zakonu karmelitów i wraz z świętym Janem od Krzyża jest uważana za założycielkę karmelitów bosych.
  
  
  O to chodzi?
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  arbuzowa 2.5.2010 (11:50)

  Święty Benedykt, męczennik, uczeń i towarzysz św. Andrzeja Świerada, zginął około 1037 r.Źródłem wiedzy o jego życiu jest opis powstały ok. 1064 roku, autorstwa bp. Maurusa powstały na podstawie relacji św. Benedykta. Święty Benedykt prowadził życie pustelnicze wraz ze św. Andrzejem już w Tropiu, a następnie wyruszyli do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita w Nitrze.
  
  Inni utrzymują, że św. Benedykt był Słowakiem, a święci spotkali się dopiero w benedyktyńskim opactwie[1]. Benedykt był przydzielony jako uczeń św. Andrzeja do pustelni, gdzie ćwiczyli się w ascezie i pracy przy karczowaniu lasów. Na każdą sobotę i niedzielę wracali do wspólnoty klasztornej. Po śmierci Świerada Benedykt kontynuował życie pustelnicze przez trzy lata. Pewnego dnia napadli na niego półdzicy rozbójnicy, zawlekli w okolice Skałki koło Trenczyna, zabili a ciało wrzucili do Wagu. Legenda głosi, że przyleciał wtedy olbrzymi orzeł, który strzegł ciała przez cały rok, a gdy mnisi je znaleźli było w stanie nienaruszonym.
  
  Pochowano go obok św. Andrzeja Świerada w opackim klasztorze.
  
  Jego relikwie znajdują się wraz z relikwiami św. Andrzeja w srebrnej trumnie w kaplicy św. Barbary w katedrze Nitry.
  
  Papież Grzegorz VII zatwierdził kult świętych Andrzeja i Benedykta, zostało to ogłoszone przez jego legata na synodzie węgierskim w Ostrzyhomiu w 1083 roku.
  
  Do 1969 r. wspomnienie świętych Andrzeja Świerada i Benedykta przypadało 21 lipca, a obecnie 13 lipca, natomiast na Słowacji wspomnienie świętych przypada 17 lipca.
  
  Kult obu świętych jest żywy do dziś w Polsce i na Słowacji.
  
  
  
  
  Franciszek z Asyżu (właśc. Giovanni Bernardone, nazywany Biedaczyną z Asyżu; ur. 26 września 1181 w Asyżu, zm. 3 października 1226 w Porcjunkuli koło Asyżu[1]) – włoski duchowny katolicki, diakon, założyciel zakonu franciszkanów, misjonarz, mistyk średniowieczny, stygmatyk, święty katolicki, uważany za prekursora ekologii.Franciszek z Asyżu przyszedł na świat w rodzinie zamożnego kupca, sukiennika umbryjskiego Pietro Bernardone. Jego matka, Pika, pochodząca z Pikardii, nadała mu na chrzcie imię Jana (Chrzciciela albo Ewangelisty), które ojciec zmienił na Francesco, prawdopodobnie będąc pod ogromnym wpływem Francji, w której zawarł korzystne umowy handlowe. Źródła podają, że Franciszek miał brata o imieniu Anioł. Pierwsze lata swego życia spędził w rodzinnym Asyżu. Uczęszczał do parafialnej szkoły przy kościele św. Jerzego, gdzie zdobył podstawowe wykształcenie[2].
  
  
  
  
  
  
  
  Św. Ignacy Loyola (hiszp. Iñigo López de Oñaz y Loyola, ur. przed 23 października 1491 – zm. 31 lipca 1556) – święty Kościoła katolickiego, duchowny, teolog, założyciel zakonu jezuitów. Dewizą Ignacego Loyoli była łacińska sentencja Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą).
  
  Urodził się w zamku Loyola, posiadłości swego ojca, średnio zamożnego feudała baskijskiego. Baskijskie imię Iñigo, nadane na cześć św. Iñigo de Oña (+1068), zamienił później na Ignacy ku czci biskupa z Antiochii, słynnego pisarza i męczennika z II w.
  
  
  
  
  
  
  Święta Teresa z Ávili, nazywana również Teresą od Jezusa, Teresą Wielką (dla odróżnienia od świętej Teresy z Lisieux zwanej Małą Tereską), Teresą Hiszpańską, właściwie Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada (ur. 28 marca 1515 roku w Gotarrendura (Ávila) w Hiszpanii, zm. 4 października 1582 roku w Alba de Tormes w Hiszpanii). Była wybitną hiszpańską mistyczką, karmelitanką, pisarką Kontrreformacji i teologiem życia kontemplacyjnego. Była również reformatorką zakonu karmelitów i wraz z świętym Janem od Krzyża jest uważana za założycielkę karmelitów bosych.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie