Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  senna13119 29.4.2010 (14:26)

  "Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym..."
  Dz 2,1-11
  
  W pięćdziesiąt dni po Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego wierni obchodzą Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Dlatego też dzień ten nazywany jest Pięćdziesiątnicą. Ta uroczystość zajmuje drugie miejsce w tabeli pierwszeństwa obchodów liturgicznych i jest w chrześcijaństwie świętem ruchomym, kończącym okres Zmartwychwstania Pańskiego.
  
  2 Jest To dopełnienie objawienia sie Boga ludziom .
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  jozo123 29.4.2010 (18:07)

  łac. Spiritus Sanctus) – w religii chrześcijańskiej trzecia osoba Trójcy Świętej, równa Ojcu i Synowi w bóstwie, majestacie, substancji i naturze[1]. Nie jest bytem zrodzonym, ani stworzonym. Pochodzenie Ducha Świętego interpretowane jest zależnie od tradycji chrześcijańskiej. Według tradycji zachodniej Duch pochodzi od Ojca i Syna, natomiast w tradycji wschodniej - od Ojca przez Syna ( zob. filioque). Według doktryn antytrynitarnych nie jest Osobą Boską, często uważana jest jedynie za przejaw działalności Bożej.
  Spis treści
  [ukryj]
  
  * 1 Stary Testament
  o 1.1 Dary Ducha Świętego
  * 2 Nowy Testament
  o 2.1 Charyzmaty
  o 2.2 Owoce Ducha Świętego
  * 3 Przypisy
  * 4 Bibliografia
  * 5 Linki zewnętrzne
  
  Stary Testament [edytuj]
  
  Duch Święty pojawia się wedle części komentatorów w Starym Testamencie już w drugim wersecie Księgi Rodzaju: „(...) a Duch Boży unosił się nad wodami”, jednakże należy przyjąć, iż użyte pojęcie ruah należy rozumieć jako wiatr, powiew, powietrze lub tchnienie. W dalszych księgach pojawia się jednak bardzo rzadko (por. Ps 104, 30). Mimo wszystko chrześcijanie wierzą, że prorocy mówili za sprawą właśnie Ducha Świętego, co znalazło swój wyraz w powszechnym wyznaniu wiary: „(...) i mówił przez proroków (...)”, por. 1 Sm 10, 6. Same zaś księgi prorockie stanowią większą część Starego Testamentu.
  Dary Ducha Świętego [edytuj]
  
  W Iz 11, 2 wymieniane są następujące dary Ducha Świętego[2]:
  
  * mądrości,
  * rozumu,
  * rady,
  * męstwa,
  * umiejętności,
  * pobożności,
  * bojaźni Bożej.
  
  Pełnia darów wyrażana jest tu przez trzy pary tychże. Przyjęta w teologii i liturgii liczba siedmiu darów Ducha Świętego (siedem było dla Izraelitów liczbą doskonałą) powstała stąd, że powtarzany w wierszu trzecim hebrajski wyraz „bojaźń”, został przetłumaczony w Septuagincie oraz Wulgacie jako „pobożność”[2]. W katechizmie zamiast „wiedzy” wspomina się „umiejętność”.
  Nowy Testament [edytuj]
  
  Jezus nazywa Go „Duchem-Pocieszycielem” (gr. Parakletos – Obrońca, np. w sądzie; w opozycji do Diabolos – Oskarżyciela: por. Ap 12, 10de) oraz „Duchem Prawdy” (por. J 15, 26-27). Pierwsze objawienie Ducha Świętego ma miejsce podczas chrztu Jezusa. Wówczas Duch Święty objawił się pod postacią białej gołębicy i zwyczajowo tak się go przedstawia na wszelkich obrazach. Duch Święty jest także obecny w momencie Zwiastowania (Łk 1, 35) oraz podczas nawiedzenia św. Elżbiety przez Marię z Nazaretu (Łk 1, 41). Jezus obiecuje go zesłać na apostołów jako pomoc po swoim Wniebowstąpieniu. Wydarzenie to miało miejsce pięćdziesiąt dni po Jego śmierci (zob. Zesłanie Ducha Świętego), kiedy Duch objawił się poprzez języki ognia nad głowami apostołów oraz przez podmuch silnego wiatru, który nawiedził pomieszczenie w którym przebywali. Odtąd apostołowie rozpoczęli głoszenie Ewangelii na całym świecie. Dodatkowo Jezus przyrzekł, że w chwili prześladowań Duch pomoże stawić czoła wrogom (por. Mt 10, 19-20).
  
  „Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19)
  
  Charyzmaty [edytuj]
  
  W Nowym Testamencie oraz w późniejszej Tradycji (por. 1 Kor 12) wyróżniono następujące dary Ducha Świętego – tzw. charyzmaty:
  
  * słowo mądrości,
  * słowo poznania,
  * wiary (szczególny rodzaj wiary, koniecznej do tego by posługiwać np. charyzmatem czynienia cudów),
  * prorokowania (czyli przekazywania słów od Boga),
  * języków (dar mówienia obcymi językami – tzw. glosolalia),
  * tłumaczenia języków,
  * charyzmaty uzdrowień,
  * czynienia cudów,
  * rozpoznawania duchów.
  
  Dary Ducha Świętego, zwane również darami łaski (nie można na nie zasłużyć uczynkami) są nadprzyrodzonym wyposażeniem Kościoła, jako zgromadzenia wiernych w celu jego uświęcania i podniesienia jakości życia chrześcijan poprzez wzajemną nimi posługę.
  Owoce Ducha Świętego [edytuj]
  
  Tradycja wymienia owoce działania Ducha Świętego u chrześcijan:
  
  * miłość,
  * radość,
  * pokój,
  * cierpliwość,
  * uprzejmość,
  * dobroć,
  * wspaniałomyślność,
  * łaskawość,
  * wierność,
  * skromność,
  * wstrzemięźliwość,
  * czystość,
  * opanowanie,
  
  co znajduje pokrycie w Biblii (Ga 5, 22-23).
  Przypisy

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  Lidzia1989 5.5.2010 (21:31)

  1. Jest to dzień, w którym wspominamy pamiątkę zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów i Maryję, które dokonało się w wieczerniku
  2 .Zesłanie Ducha św. nieraz uważa się za początek Kościoła. Jest to niejako dopełnienie objawiania się Boga ludziom.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie