Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Ash 23.11.2010 (16:31)

  Najdroższa Klaro.!
  Dzisiejszy dzień znów zakończył się tęsknota do ciebie. Do twego pięknego i melodyjnego głosu, który cicho rozbrzmiewał w szczelinie między naszymi posiadłościami. Do twej urody delikatnej i urokliwej jak śpiew słowika, który mnie wita co rano po śnie. A w snach jesteś tylko ty. Tylko tam możemy być na prawdę razem do czasu. Do czasu gdy na prawdę się połączymy i nikt nam już nie przeszkodzi w tym. Sam jestem gotów walczyć na śmierć i życie byś zaznała szczęścia. Dla ciebie przeżyje coś gorszego niż śmierć. Tęsknota mnie rozpiera ale wiem, że nadejdzie czas gdy chwycę twą delikatna dłoń o długich palcach idąc w stronę ślubnego kobierca by wyznać ci mą miłość i oddać prawnie serce. Tylko ta myśl pozwala mi oddychać. A co potem.
  Potem razem uciekniemy gdzieś daleko. By już nikt nas nie znalazł i byśmy mogli pielęgnować i troszczyć się o naszą miłość. Nie pozwolę na to by ktoś nas rozdzielił a tym bardziej skrzywdził cię. jestem jak twój średniowieczny rycerz wierny, gotowy do obrony i zakochany do szaleństwa w swej niewiaście. Liczę tylko dni do lata by razem z pierwszymi promieniami słońca chwycić cię w swe ramiona i zabrać daleko. Czekanie jest okrutne, ale zima w tym roku sroga. Obiecuje, że dopełnię moich obietnic. Moja miłość mnie rozpiera ale muszę się powstrzymywać od rozwalenia muru by czuć twoje ciepło przy sobie. To takie trudne rozstawać się z tobą, ale nadzieja we mnie płonie jak domowe ognisko.
  A teraz zaśnij moja kochana Klaro. By potem obudzić się i spojrzeć na ten dzień w innym świetle. Niech kraina Morfeusza weźmie cię w swoje ramiona a gdy i mnie zmorzy sen spotkamy się tam, nikt już nam nie przeszkodzi. Kocham Cię moja Klaro. Dobra noc.
  Twój kochający i umierający z tęsknoty
  Wacław.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie