Treść zadania

Co może nas rozśmieszyć w opowiadaniu A.Czechowa "Końskie nazwisko" ?

"Końskie nazwisko"
Obywatela ziemskiego generał-majora w stanie spoczynku Aleksieja Bułdiejewa zabolał ząb. Generał płukał usta wódką i koniakiem, przykładał do chorego zęba przyparkę z tytoniu, opium, terpentynę, naftę; jodynował szczękę,; w ustach miał watę maczaną w spirytusie... Ale zabiegi były bezskuteczne lub wywoływały mdłości. Przyjechał doktor. Podłubał w zębie, przepisał chininę ale i chinina nie pomogła. Na propozycję wyrwania chorego zęba generał odpowiedział odmownie. Wszyscy domownicy - żona, dzieci, służba, nawet kuchcik Piet'ka - każdy zalecał swój środek. Przyszedł również ekonom Bułdiejewa, Iwan Jewsieicz, i poradził, żeby ząb zamówić.
- Tu w naszym powiecie, panie generale - powiedział - jakieś dziesięć lat temu był akcyźnik Jakow Wasylicz. jak ten człowiek zamawiał zęby! Ho Ho! Nic, tylko się odwróci do okna, poszepcze coś, popluje i jak ręką odjął! Taką już miał moc od przyrodzenia.

- Było nie było - zgodził się Bułdiejew. - Z tego bólu człowiek gotów nie tylko do akcyźnika, ale do starego diabła depeszować. Och, sił już nie mam! Gdzież ten twój akcyźnik mieszka? Jak do niego napisać?

- Zaraz, zaraz... Wasylicz... Jakow Wasylicz... A to mi z głowy wyleciało! A takie niby zwykłe nazwisko! oś jakby końskie... Kobylski? Nie, nie Kobylski. Chwileczkę... Czy nie Ogierski? I nie Ogierski... Pamietam, że końskie, ale jakie - ani rusz...
- Może Źrebięcki?
- Nie, panie generale... Niech pomyślę... Kobyłecki, Kobyliński... Kundelski...
- Kundelski! Toż przecie nie końskie tylko psie! Źróbczyński?
- Nawet i nie Źróbczyński... Koniński... Szkapski... Źrebakiewicz... Nie! Nie to...
- Więc jakże mam do niego pisać? Zastanów się!
- Zaraz, zaraz... Klaczkowski, Klaczkiewicz... Zaprzężny...
- Może Zaprzęgowski? - podsunęła generałowa
Ekonom poszedł do grodu, wzniósł oczy ku niebu i zaczął przypominać sobie nazwisko akcyźnika:
- Źrebecki... Ogierowicz... Ogierkowski... Ani weź! Szkapowski... Chabecki... Stadnikiewicz... Kłusowski... Po chwili zawołano go do państwa.
- Przypomniałeś sobie? - zapytał generał.
- Nijak nie mogę panie generale.
- Może Rumacki? Wierzgalski? Nie?
Cały dom na wyprzódki zaczął dobierać nazwiska. Przetrząśnięto wszystkie maści, gatunki i rasy końskie, nie pominięto grzywy, kopyt i uprzęży... We dworze, w ogrodzie, w izbie czeladnej, w kuchni chodzili ludzie z kąta w kąt, drapali się w głowę i szukali nazwiska. Ekonoma raz po raz wzywano do dworu.
- Tabuński? - pytano go. - Kopytkowski? Brykalski?
- Nie, panie generale - odpowiadał Iwan Jewsieicz i wznosząc oczy do góry myślał na głos: - Konienko... - Konikowski... - Truchciński... Kobyłkowski...
- Tatusiu - wołały dzieci ze swego pokoju. - Parokoński! Uzdowski! Cały dwór stanął na głowie. Zniecierpliwiony, umęczony generał obiecał pięć rubli temu, kto odgadnie właściwe nazwisko więc za ekonomem chodziły całe tłumy...
- Gniazdowski! - Wołano za nim. - Cwaliński! Rozpędowicz!
Nadszedł wieczór, ale na nazwisko jeszcze nie natrafiono. Trzeba było się kłaść spać - a telegram nie został wysłany. Generał przez całą noc oka nie zmrużył. Chodził po pokoju tam i z powrotem i jęczał... O trzeciej nad ranem wyszedł z domu i zapukał do okna ekonoma.
- Czy nie Wałachowski przypadkiem? - zapytał płaczliwie.
- Nie, panie generale, nie Wałachowski - odparł Iwan Jewsieicz wzdychając jak winowajca.
- A może to nie końskie nazwisko, tylko jakieś inne? - Żebym tak zdrów był, panie generale... Końskie... Pamiętam doskonale.
- Ze tez ci tak bracie z głowy wywietrzało... Ja dziś za to nazwisko oddałbym wszystko na świecie. Zmordował mnie ten ból śmiertelnie.

Z rana generał posłał po raz drugi po doktora.
- Niech rwie! - postanowił. - ie mam już siły cierpieć. Przyjechał doktor. Wyrwał chory ząb. Ból ustał natychmiast.(...)

- Panie generale! - krzyknął radośnie nieswoim głosem, wpadając do gabinetu Bułdiejewa. - Przypomniałem sobie! Daj Boże zdrowie doktorowi! Natchnął człowieka! Owsianko! Akcyźnik nazywa się Owsianko! Owsianko, panie generale! proszę słać depeszę do Owsianki!
- A to widziałes? - odparł z pogardą generał podsuwając ekonomowi pod nos dwie figi. - Potrzebne mi teraz twoje końskie nazwisko jak dziura w moście. Każ się wypchać!