Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  paulina1234 20.11.2010 (16:13)

  1.Przyczyny buntów niewolników: położenie społeczne niewolników w starożytnym Rzymie:
  Powstanie Spartakusa było największym niewolniczym powstaniem w czasach rzymskich. Wybuchło w roku 73 p.n.e. i trwało dwa lata - do 71 roku p.n.e. Do wystąpienia o wolność skłoniła gladiatorów pogarszająca się sytuacja niewolników. W I i II wieku p.n.e. w wyniku ekspansji terytorialnej ich liczba znacznie wzrosła. Wcześniej zdobywano ich głównie w czasie wypraw wojennych, w tym czasie jednak kwitł już handel ludźmi wewnątrz państwa, a głównym ośrodkiem pozostawało Delos. W tym też czasie wykształciła się "najbardziej niehumanitarna forma niewolnictwa klasycznego", jak określają ją M. Jaczynowska, D. Musiał i M. Stępień w "Historii starożytnej". Niewolnik został sprowadzony do poziomu "mówiącego narzędzia". Pan miał nad nim całkowitą władzę i decydował o jego życiu i śmierci, co często prowadziło do okrutnego traktowania
  Nawet wśród niewolników można wyróżnić kilka grup, w zależności od ich sytuacji; najgorzej traktowani byli niewolnicy pracujący w ogromnych ziemskich posiadłościach, których właściciele na co dzień przebywali w Rzymie, pozostawiając opiekę nad majątkiem nadzorcom. Choć sami nadzorcy również byli niewolnikami, za przywilej posiadania rodziny (innym niewolnikom nie wolno było jej mieć) czy większe racje pożywienia, stawali się okrutnymi wykonawcami woli pana. Najniższą z grup stanowili ludzie nigdy nie rozkuwani z kajdan, pracujący na polach skrępowani. Oni też wykorzystywani byli w kopalniach w prowincjach rzymskich. (np. kopalniach srebra w Kartaginie, gdzie, jak podaje za Polibiuszem "Encyklopedia Historii Świata" pracowało 40 tysięcy osób). Odrobinę lepiej przedstawiała się sytuacja robotników żyjących z rodziną właściciela w mieście. Zdarzało się, że za dobrą służbę uzyskiwali wolność. Często posiadali umiejętności rzemieślnicze (kucharz, krawiec, szewc), dlatego traktowani byli lepiej: jako swego rodzaju cenna inwestycja, w przeciwieństwie do mieszkających na wsi, utożsamianych z wołami roboczymi.
  Odrębną grupę stanowili niewolnicy wykorzystywani nie do pracy, ale dla rozrywki Rzymian, zwani gladiatorami. Do szkół gladiatorów trafiali rośli i zdrowi mężczyźni. Tam uczono ich rozmaitych technik walki (oszczepem, trójzębem, siecią, mieczem itp.). Potem trafiali na areny igrzysk, gdzie musieli stawać przeciwko sobie, w walce prowadzonej na śmierć i życie. Do ulubionych rozrywek Rzymian należało oglądanie dobijania pokonanego w walce gladiatora. Aby urozmaicić igrzyska walki toczone były również z dzikimi zwierzętami, czasem odgrywano sceny walk morskich, wypełniając wodą arenę.
  Gladiatorzy uzyskiwali czasem ogromną sławę, wciąż pozostając niewolnikami, co więcej ich sława trwała do momentu, w którym na arenie spotkali silniejszego. Budzili grozę jako wyszkoleni wojownicy, dlatego w szkołach panowała dyscyplina wojskowa i zasada bezwzględnego posłuszeństwa.
  2. Społeczne skutki powstania:
  Strach wywołany ogromny zrywem niewolników doprowadził ostatecznie do zmian w posiadłościach prowadzących do poprawy losu niewolników.
  Przyczynił się również do zjednoczenia wokół zwycięzców (wybranych na urząd konsula Pompejusza i Krassusa) warstw posiadających ogromne majątki ziemskie.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie