Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  moooniczka0202 28.4.2010 (11:58)

  Ideał rycerza średniowiecznego w oczach współczesnych i potomnych
  
  Idealny rycerz to człowiek, dla którego najwyższe wartości stanowią: miłość ojczyzny, wiara katolicka oraz posłuszeństwo i wierność wobec władcy. W walce kieruje się honorem, jest odważny i mężny, wierny w przyjaźni i miłości. Nadrzędnym celem jego życia jest walka w obronie chrześcijaństwa, realizowana w trakcie częstych w okresie średniowiecza wypraw krzyżowych.
  
  Takim idealnym rycerzem, spełniającym wszystkie wymogi wzoru, był Roland. Syntezę jego rycerskich cnót ukazuje scena śmierci bohatera, w której Rolad za swe ziemskie czyny uzyskuje wieczną sławę i nagrodę w niebie.. Mając świadomość zbliżającego się zgonu, bohater na miejsce swojej śmierci wybiera wzgórze (aluzja do Golgoty, na której ukrzyżowany został Chrystus) i gromadzi wokół siebie atrybuty swojego stanu (miecz – tym cenniejszy, że w jego głowicy zamyka relikwie – i róg – atrybut dowódcy). W swojej ostatniej spowiedzi przywołuje wartości nadające sens jego życiu: wiarę, ojczyznę, wierność wobec króla, przywiązanie do rodu. Po akcie zgonu (przypominającym śmierć Chrystusa) aniołowie zabierają duszę bohatera do nieba. W scenie śmierci Rolad urasta do symbolu wojownika – męczennika, świętego, ginącego za wiarę.
  
  Roland jako idealny rycerz:
  
  * Wyznawał zasadę „Bóg, Honor, Ojczyzna”,
  * Był odważny,
  * Postępował zgodnie z kodeksem rycerskim,
  * Bezgranicznie oddany ojczyźnie, „słodkiej Francji”,
  * Wierny władcy - Karolowi Wielkiemu,
  * Wierny Bogu,
  * Walczy w obronie wiary,
  * Bohatersko ginie w walce.
  
  „Pieśń o Roladzie” należy do jednego z najstarszych gatunków średniowiecznych, opiewających bohaterskie czyny legendarnych lub historycznych postaci. W materii tego typu utworów elementy prawdopodobne i fakty wpisane zostały w czasoprzestrzeń mityczno – religijną.
  
  Najstarsze zachowane chansons de geste, czyli „pieśni o czynie” pochodzą z XI i XII wieku. Pisane były w języku francuskim lub staroprowansalskim, zazwyczaj wierszem dziesięciozgłoskowym, tworzącym większe części kompozycyjne (tzw. laisy). Twórcę pieśni określano mianem truwera, a wykonawcę – żonglera. Śpiewane przy akompaniamencie muzyki, przekazywane ustnie, zostały w późniejszych czasach spisane.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie