Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Dyta 27.4.2010 (21:31)

  Temat nr 1:rzeźbotwórcza działalność lądowców i lądów. (chyba masz błąd w temacie, bo powinna być rzeźbotwórcza działalność)
  
  Lodowiec - masa lodu powstała na lądzie, znajdująca się w stałym ruchu. Lodowce powstają tam, gdzie ukształtowanie terenu umożliwia gromadzenie się dużych ilości śniegu i spadzi, które w skutek niskich temperatur powietrza nie zostają stopione w cieplejszym okresie. Lodowiec górski występuje we wszystkich sterach klimatycznych i składa się z dwóch zasadniczych części: fala firnowego znajdującego się zawsze powyżej granicy wiecznego śniegu, gdzie odbywa się gromadzenie śniegu przekształconego w lód oraz jeziora lodowcowego. Lodowce dzielą się na lodowce górskie i lądowe. Lodowce górskie:
  * formy niszczące:
  . cyrki
  . wykłady lodowcowe
  . doliny ukształtne
  . doliny zawieszona boczne
  . formy akumulacyjne (gromadzące):
  . morena czołowa
  . morena denna
  . morena boczna
  . formy erozyjne:
  * rynny
  . zatopienia wytopiskowe
  Lądolody - skutki ich działalności są dobrze widoczne na obszarach zlodowaceń plejstoceńskich
  Warunkiem powstania lodowców i lądolodów są temperatury powietrza w ciągu roku (muszą wynieść średnio poniżej zera) i wysokie opady i topnienia.
  Działalność lodowców:
  . niszcząca - najlepiej widoczna w Górach Skandynawskich w postaci fieldów, a na wybrzeżach fiordów
  . akumulacyjna - pierwszym efektem działalności jest zamaskowanie budowy przez czwartorzędowej. Przykryta została osadami (skałami), które powstały na skutek lądolodów. Są to gliny zwałowe. Powstały również głazy narzutowe, morena czołowa i denna. Również na skutek lądolodów powstały formy rzeczne lodowcowe, ozy, kemy, sandry a przed czołem lodowca ukształtowały się pradoliny. Na skutek działalności wiatru drobny materiał został wywiany i osadzony. W ten sposób powstały pokrywy lessowe.
  
  Wietrzenie jest procesem polegającym na rozluźnianiu i rozdrabnianiu skał. Zachodzi pod wpływem działania promieniowania słonecznego, wiatru, wody i organizmów żywych. Jego produktem jest zwietrzelina, która stanowi produkt wyjściowy dla pozostałych procesów egzogenicznych. Wyróżnia się trzy rodzaje wietrzenia:
  wietrzenie fizyczne (mechaniczne) polega na rozdrabnianiu skał, bez zmiany ich składu mineralnego. Rozpadają się one na okruchy lub bloki skalne. Głównym czynnikiem tego typu wietrzenia jest naprzemienne nagrzewanie i stygnięcie powierzchni skał oraz zamarzanie i rozmarzanie wody wypełniającej szczeliny znajdujące się w ich wnętrzu. W konsekwencji wahań temperatury powierzchni skał następuje rozszerzanie i kurczenie się poszczególnych minerałów, które rozluźniają się, jest to tzw. wietrzenie insolacyjne. Prowadzi ono do tzw. łuszczenia się skał, czyli odpadania zewnętrznych części skał w postaci płytek lub skorup. W wyniku zamarzania i rozmarzania wody w szczelinach skalnych zmienia ona swoją objętość doprowadzając do rozsadzenia skały od środka. Nosi to nazwę wietrzenia mrozowego. Wietrzenie fizyczne najintensywniej zachodzi na obszarach pustynnych (zarówno gorących jak i zimnych), półpustynnych i wysokogórskich.
  wietrzenie chemiczne polega na chemicznych przemianach składu mineralnego skał. Zachodzi zazwyczaj w wyniku działania wody i zawartych w niej domieszek innych związków chemicznych. Do głównych procesów wietrzenia chemicznego zalicza się: rozpuszczanie, hydrolizę, uwodnienie, uwęglanowienie i utlenianie. W przyrodzie najpowszechniejsze jest rozpuszczanie. Wietrzenie chemiczne zachodzi zazwyczaj na obszarach o klimacie wilgotnym i gorącym.
  wietrzenie biologiczne polega na rozpadzie i rozkładzie skał pod wpływem działalności organizmów żywych. Wietrzenie to może mieć charakter mechaniczny, np. poprzez rozsadzanie skał korzeniami drzew, czy spulchnianie przez organizmy ryjące, lub chemiczny, w wyniku wydzielania kwasów podczas rozkładu szczątków organicznych.
  Ruchy masowe są to wszelkie ruchy mas skalnych, jakie występują na powierzchni Ziemi. Dzielą się na kilka rodzajów:
  spełzywanie (soliflukcja), czyli bardzo powolne przesuwanie się zwietrzeliny w dół po stoku, pod wpływem siły ciężkości i uwodnienia gruntu. Jego oznaką są przechylone pnie drzew, słupy i płoty.
  zmywanie (ablacja), czyli spłukiwanie przez wody opadowe zwietrzeliny ze stoku.
  osuwanie (zsuwanie), czyli łatwo dostrzegalne przemieszczanie się zwietrzeliny w dół po stoku, wzdłuż linii poślizgu, na skutek nasiąknięcia gruntu wodą.
  odpadanie, czyli swobodne przemieszczanie się okruchów skalnych w dół po stoku.
  obrywanie, czyli gwałtowne oderwanie się i runięcie w dół wielkich mas skalnych.
  Ruchy masowe prowadzą do powstawania spływów błotnych i osuwisk (błotnych lub ziemnych) u podnóży stoków, stożków usypiskowych (piargowych) u wylotu żlebów i blokowisk u podnóży stromych ścian skalnych.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie