Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
-
ana1423 16.11.2010 (10:16)
Definicję przestępstwa możemy interpretować na podstawie przepisów kodeksu karnego. Na gruncie obecnego stanu prawnego, przestępstwem jest czyn zawiniony i społecznie szkodliwy (w stopniu większym niż znikomy), zabroniony pod groźbą kary przez obowiązującą ustawę karną opisującą jego znamiona. Nasz system prawa karnego korzysta z tzw. materialno-formalnej definicji przestępstwa. Jej elementem materialnym jest społeczna szkodliwość, jej elementami formalnymi – cała reszta (czyn, bezprawność, wina).
Elementy definicji przestępstwa. Do cech konstytutywnych przestępstwa należy:
* to, że jest czynem zabronionym;
* to, że jest czynem bezprawnym;
* to, ze jest zawinione;
* to, ze jest społecznie szkodliwe.
I. Czyn zabroniony. Czyn zabroniony definiuje art. 115 §1 KK; chodzi o zachowanie (działanie lub zaniechanie), którego znamiona zostały określone w ustawie karnej.
Czyn. Ustawa stwierdza, że czynem jest zachowanie (człowieka). Czy jednak każde zachowanie będzie czynem? Okazuje się, że niekoniecznie. W nauce prawa karnego (a przynajmniej w naszej nauce prawa karnego) przyjmuje się, że czynem jest zachowaniem człowieka, które zależy od jego woli i mające znaczenie w układzie społecznym (istotne społecznie; podlegające wartościowaniu według kryteriów społecznej szkodliwości; jeśli zachowanie ma znaczenie wyłącznie dla jego podmiotu, to trudno uznać je za czyn). Takie rozumienie czynu jest właściwe dla tzw. koncepcji socjologicznej czynu. Istnieje jeszcze koncepcja naturalistyczna (eksponująca aspekt kauzalny, tzn. konieczność dokonania zmiany w układzie rzeczywistości) i koncepcja finalna (eksponującą aspekt subiektywny, jakim jest celowość działania), ale obie są wadliwe (pierwsza ma problemy z czynami polegającymi na zaniechaniu, druga orzeka o winie na podstawie oceny zachowania sprawcy, niespecjalnie przejmując się sferą motywacyjną). Definicja czynu zakłada także jego zależność od woli. Nie ma czynu, gdy wyłączona zostaje wola. A wola zostaje wyłączona w sytuacjach tzw. przymusu absolutnego (vis absoluta), do których należą np. skrępowanie, uwięzienie, pozbawienie świadomości etc. Należy tu jednak zaznaczyć, ze woli nie wyłączą oddziaływanie na nią w ramach przymusu względnego (vis compulsiva, np. pobicie, groźba etc.). Nie jest czynem zachowanie mimowolne, np. zachowanie odruchowe (uwaga: zachowaniem odruchowym nie jest automatyczny odruch w ramach działania celowego) czy spowodowane fizjologiczną lub psychiczną niemożnością realizacji decyzji woli (np. zachowanie osoby sparaliżowanej, nieprzytomnej, obłożnie chorej etc.).
Znamiona. Zespoły ustawowych znamion tworzą typy przestępstw (jak np. zabójstwo, znieważenie pomnika, kradzież leśna etc.). Aby można był mówić o odpowiedzialności karnej, sprawca musi wyczerpać wszystkie znamiona typu przestępstwa i musi to zostać udowodnione. Ustawowe znamiona przestępstwa dotyczą:
* podmiotu przestępstwa;
* strony podmiotowej;
* przedmiotu przestępstwa;
* strony przedmiotowej.
II. Bezprawność. Bezprawność oznacza sprzeczność z normami prawa. Bezprawność karna oznacza sprzeczność czynu z normami prawa karnego. Każdy czyn, który wyczerpuje znamiona czynu zabronionego zawarte w ustawie karnej jest czynem bezprawnym karnie, chyba, ze jego bezprawność wyłączają dodatkowe okoliczności (kontratypy, np. obrona konieczna, ryzyko sportowe etc.). Z bezprawnością karną łączy się karalność (tzn. fakt, że za popełnienie jakiegoś czynu grozi kara - niezależnie od tego, czy faktycznie została wymierzona), ale nie każdy czyn karalny musi być od razu czynem bezprawnym karnie (np. może być wykroczeniem, naruszeniem dyscypliny finansów publicznych etc.) .
III. Wina. Aby czyn mógł rodzić odpowiedzialność karną konkretnego sprawcy, należy się upewnić w chwili jego popełnienia sprawcy można było przypisać winę. W przeciwnym wypadku nie ma mowy o przestępstwie.
IV. Szkodliwość społeczna. Szkodliwość społeczną można określić jako pozaustawową ocenę konkretnego czynu. Czyn szkodliwy społecznie w stopniu znikomym nie jest przestępstwem, nawet jeśli wypełnia znamiona czynu zabronionego, a jego sprawcy można przypisać winę. Kryteria oceny społecznej szkodliwości czynu. Jak oceniać szkodliwość społeczną czynu? Zgodnie z art. 115 § 2 KK bierze się pod uwagę:
* rodzaj i charakter naruszonego dobra,
* rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody,
* sposób i okoliczności popełnienia czynu;
* wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków;
* postać zamiaru oraz motywację;
* postać naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.
Ustawodawca wymienił wszystkie możliwe okoliczności czynu, zarówno te związane z samym czynem, jak i ze sprawcą. Zastosował tym samym tzw. ścisłą przedmiotowo-podmiotową koncepcję społecznej szkodliwości czynu. Istnieją jeszcze trzy inne:
* koncepcja przedmiotowa (zorientowana na okoliczności obiektywne, tzn. cztery pierwsze w powyższym wyliczeniu, ze szczególnym uwzględnieniem drugiej);
* koncepcja podmiotowa (zorientowana na okoliczności subiektywne, tzn. dwie ostatnie);
* całościowa koncepcja przedmiotowo-podmiotowa (bierze pod uwagę okoliczności przedmiotowe i podmiotowe czynu - tzn. wszystkie wyżej wyliczone - a ponadto właściwości i warunki osobiste sprawcy; krytykowana za to, ze każe sądzić człowieka, a nie czyn).Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie
Podobne materiały
Przydatność 65% Podstawy prawa
PODSTAWY PRAWA Funkcje państwa Państwo zmierza do osiągnięcia określonych celów, realizuje określone zadania i spełnia określone funkcje. Cele są zmienne, stawiane są przed państwem przez różne osoby, organizacje ale najważniejsze są cele rządzących, przywódców. Mogą to być: osiągnięcie dobrobytu, wolności. Dążąc do osiągnięcia określonego celu, państwo...
Przydatność 70% Podstawy prawa
1. Co oznacza zasada (paremia, maksyma) „ignorantio iuris nocet” ? Nieznajomość prawa szkodzi Nieznajomość norm prawa nie uchyla odpowiedzialności prawnej. 2. Co oznacza zasada „dura lex, sed lex” ? Twarde prawo ale prawo 3. Co oznacza zasada „lex retro non agit” ? Prawo nie działa wstecz. 4. Wymień i omów elementy definicji prawa. To pytanie jest z...
Przydatność 65% Podstawy prawa
podstawy prawa I semestr w pigułce
Przydatność 55% Podstawy Prawa
System prawa – ogół norm prawnych obowiązujących w danym czasie i na danym terytorium. System prawny jest dynamiczny. Obowiązuje na danym terytorium. Cechy systemu prawa stanowionego: oparty na hierarchicznie usytuowanych aktach prawnych, konieczność przejścia danego aktu normatywnego przez określoną ścieżkę legislacyjną, o randze danej normy prawnej decyduje ranga aktu...
Przydatność 70% Podstawy prawa - ściąga
Praca w załączniku.
0 odpowiada - 0 ogląda - 2 rozwiązań
0 0
myszka2x2 15.11.2010 (23:10)
Prawo wykroczeń - to gałąź prawa karnego. Postępowanie i wykroczenia godzą w dobra prawa. Przestępstwa są bardzo szkodliwe, podobnie wykroczenia.
Źródła prawa wykroczeń (trzy płaszczyzny):
*
prawo materialne - reguluje zasady odpowiedzialności, kwestie związane z wyłączeniem odpowiedzialności, katalog i zasady wymierzania kar środków karnych, poszczególne czyny będące wykroczeniami (źródła prawa: kodeks wykroczeń, ustawy szczególne)
*
prawo procesowe - kto prowadzi postępowanie, przebieg, przesłanki, (źródła prawa: kodeks postępowania w sprawach wykroczeń)
*
prawo wykonawcze - przepisy regulujące wykonywanie kar i środków (źródła prawa: kodeks karny wykonawczy)
Czas i miejsce popełnienia wykroczenia:
*
obowiązuje zasada „Nie ma wykroczenia bez ustawy obowiązującej w czasie popełnienia przestępstwa".
*
wykroczenie popełnia się w czasie działania lub zaniechania działania sprawcy
*
gdy zmieniają się przepisy to stosujemy tą ustawę, która jest względniejsza dla sprawcy; generalnie stosujemy nową.
*
Miejsce, w którym sprawca działał lub zaniechał działania albo nastąpił skutek lub skutek miał nastąpić wg. zamiaru.
Wykroczenie - czyn człowieka zabroniony pod groźbą kary przez ustawę określającą jego znamiona, bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy (przestępstwo: społecznie szkodliwy czyn w stopniu wyższym niż znikomy) definicja wynika z art. 1 par 1 i 2 Kodeksu Wykroczeń.
Społeczna szkodliwość czynu - przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę elementy stanowiące konkretyzację strony podmiotowej i podmiotu czynu zabronionego:
*
rodzaj i charakter naruszonego dobra
*
rozmiary wyrządzonej szkody
*
sposób i okoliczności popełnionego czynu
*
wagę naruszonego obowiązku
*
postać zamiaru sprawcy
*
motywację sprawcy
*
rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia
Społeczna szkodliwość - to cecha wykroczenia czynu, oznacza ujemną społecznie treść czynu (jego materialną zawartość). Jest to cecha obiektywna czynu, niezależna od ustawodawcy.
Czyn - to takie zachowanie człowieka (działanie lub zaniechanie), które zależne jest od jego woli ma znaczenie w układzie społecznym.
Czyn zabroniony - to zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.
Bezprawność karna - to sprzeczność z normą prawa karnego, naruszenie zakazu lub nakazu zawartego w tym pawie.
Ustawowe znamiona czynu zabronionego:
1.
przedmiot ochrony
2.
strona przedmiotowa (czyn i jego formy, związek przyczynowy)
3.
podmiot (osoba która ukończyła 17 lat, podmiot indywidualny, powszechny)+ odpowiedzialność podmiotów zbiorowych (odrębna ustawa)
4.
strona podmiotowa (psychiczny stosunek sprawcy do czynu, wina i jej formy)
Różnice między przestępstwem a wykroczeniem:
*
społeczna szkodliwość czynu
*
inne zagrożenia karą
*
inne organy orzekające
*
inne procedury
*
czyny przepołowione
Wina - zarzucany stosunek sprawcy do realizacji znamion czynu zabronionego, którego naganność wynika z naruszenia normy prawnej, w sytuacji gdy sprawca powinien i mógł tej normy przestrzegać.
Umyślność art. 6.1:
*
zamiar bezpośredni
*
zamiar ewentualny
Nieumyślność art. 6.2:
*
jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia jednak go popełnia na skutek niezachowania reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał
*
świadoma nieumyślność (lekkomyślność)
*
niedbalstwo
Strona przedmiotowa:
*
zachowanie sprawcy
*
przedmiot czynu (osoba, rzecz)
*
skutek (określona zmiana będąca następstwa zachowania się sprawcy)
Okoliczności modalne (w opisie niektórych typów):
*
sposób popełnienia czynu
*
czas i miejsce popełnienia czynu
*
okoliczności popełnienia czynu
*
użyte narzędzi i środków
Okoliczności wyłączające bezprawność (kontratypy):
*
obrona konieczna w celu odpierania bezpośredniego i bezprawnego zamachu (ekscesy)
*
stan wyższej konieczności 16 par1 KW działanie w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru. Istnieje kolizja dóbr poświęca się dobro w celu ratowania innego (zasada proporcji dóbr)
*
zgoda pokrzywdzonego
*
zwyczaj
*
działanie w ramach obowiązku
*
błędy (error delicti, facti - co do kontratypów)
Okoliczności uchylające winę:
*
niepoczytalność (art. 17 par 1 KW)
*
odurzenie sprawcy (alkohol lub inny środek)
*
błąd (niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości sprawcy); błąd istotny lub nieistotny,
*
nieświadomość bezprawności (odmienna postać błędu); błąd co do oceny prawnej popełnionego czynu
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie