Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Konto usunięte 12.11.2010 (18:21)

  Było cymbalistów wielu,
  Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu
  (Jankiel przez całą zimę nie wiedzieć gdzie bawił,
  Teraz się nagle z głównym sztabem wojska zjawił).
  Wiedzą wszyscy, że mu nikt na tym instrumencie
  Nie wyrówna w biegłości, w guście i w talencie.
  Proszą, ażeby zagrał, podają cymbały,
  Żyd wzbrania się, powiada, że ręce zgrubiały,
  Odwykł od grania, nie śmie i panów się wstydzi;
  Kłaniając się umyka; gdy to Zosia widzi,
  Podbiega i na białej podaje mu dłoni
  Drążki, którymi zwykle mistrz we struny dzwoni;
  Drugą rączką po siwej brodzie starca głaska
  I dygając: "Jankielu, mówi, jeśli łaska,
  Wszak to me zaręczyny, zagrajże Jankielu,
  Wszak nieraz przyrzekałeś grać na mym weselu?"
  Jankiel niezmiernie Zosię lubił, kiwnął brodą
  Na znak, że nie odmawia; więc go w środek wiodą,
  Podają krzesło, usiadł, cymbały przynoszą,
  Kładą mu na kolanach, on patrzy z rozkoszą
  I z dumą; jak weteran w służbę powołany,
  Gdy wnuki ciężki jego miecz ciągną ze ściany,
  Dziad śmieje się, choć miecza dawno nie miał w dłoni,
  Lecz uczuł, że dłoń jeszcze nie zawiedzie broni.
  Tymczasem dwaj uczniowie przy cymbałach klęczą,
  Stroją na nowo struny i próbując brzęczą;

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie