Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  anna1819 10.11.2010 (23:31)

  Surowce otrzymane z gospodarstw rolnych są z reguły zanieczyszczone. Rodzaje i ilości zanieczyszczeń surowców pochodzenia roślinnego zależą od warunków wzrostu i pielęgnacji roślin uprawnych, techniki ich sprzętu, sposobu młocki i wstępnego czyszczenia a także od rodzaju transportu i opakowania. O czystości surowca pochodzenia zwierzęcego decyduje stan zdrowia zwierzęcia, sposób odżywiania oraz higiena pomieszczeń. Na czystość produkcji mleka istotny wpływ ma także higiena doju, zabezpieczenie mleka przed przedostawaniem się do niego kurzu, much itp.
  Ogólne zanieczyszczenia można podzielić na:
  ·mineralne, np. ziemia, piasek, kamienie;
  ·roślinne, np. plewy, słoma, nasiona chwastów;
  ·zwierzęce, np. sierść, pierze, cząstki kału, szkodniki zwierzęce;
  ·chemiczne, jak metale ciężkie, radionuklidy, pozostałości środków chemicznych używanych do zwalczania chwastów, szkodników, chorób itp.;
  ·mikrobiologiczne, spowodowane zakażeniem drobnoustrojami różnego typu i w różnej ilości, zależnej głównie od uszkodzeń tkanek roślinnych i zwierzęcych oraz od czasu przechowywania w warunkach sprzyjających rozwojowi mikroorganizmów;
  ·biologiczne, np. pierwotniaki, roztocze, pajęczaki, robaki.
  Uzyskanie absolutnie czystego surowca jest nieosiągalne. W praktyce występuje kompromis między kosztami czyszczenia a koniecznością produkcji żywności dobrej jakości.
  Do czyszczenia stosuje się wiele metod, które generalnie można podzielić na dwie grupy:
  ·na sucho np. przesiewanie, szczotkowanie, ocieranie, aspiracja, magnetyczne rozdzielanie;
  ·na mokro np. mycie, flotacja, czyszczenie ultrasoniczne, filtracja.
  Skuteczne czyszczenie powinno:
  ·efektywnie oddzielać jak najwięcej zanieczyszczeń, przy jak najmniejszych stratach dobrego materiału;
  ·usuwać całkowicie oddzielone zanieczyszczenia poza oczyszczony surowiec;
  ·pozostawiać oczyszczony surowiec w dobrym stanie, bez zbytecznych uszkodzeń;
  ·ograniczać rekontaminację (wtórne zakażenia);
  ·dążyć do otrzymania jak najmniejszej objętości i stężenia ścieków.
  W zależności od rodzaju surowca i stopnia jego zanieczyszczenia opracowano odpowiednie metody oraz skonstruowano maszyny i urządzenia do czyszczenia.
  Czyszczenie ziarna zbóż.
  Czyszczenie zbóż składa się z trzech etapów:
  ·tzw. czyszczenie czarne - usuwanie zanieczyszczeń występujących luźno w masie ziarna,
  ·tzw. czyszczenie białe - polega na usuwaniu brudu z powierzchni ziarna, zewnętrznych części okrywy, a nawet z zarodka.
  ·doczyszczanie – z powierzchni ziaren usuwa się na mokro pyły, piasek, torebki śnieci i inne zanieczyszczenia.
  Stosuje się w tym celu maszyny i urządzenia takie jak:
  ·kraty – na których zatrzymywane są najgrubsze zanieczyszczenia,
  ·wialnia zbożowa – urządzenie wykorzystujące zespół sit oraz przedmuchiwanie ziarna strumieniem powietrza,
  ·separatory – służące do wydzielania z ziarna lekkich zanieczyszczeń (kolumny aspiracyjne) i bardziej uniwersalne do usuwania zanieczyszczeń lżejszych i cięższych od ziarna ( separator sitowy, separator powietrzny)
  ·tryjery:
  *bębnowe – oddzielające od ziaren dłuższych ziarna krótsze, połamane, nasiona chwastów w obrotowym bębnie,
  *tarczowe – oddzielające na tarczach z wywierconymi lub wytłoczonymi gniazdkami,
  ·oddzielacze magnetyczne – usuwające kawałki drutu, gwoździe, śrubki i inne zanieczyszczenia ferromagnetyczne za pomocą aparatu magnetycznego,
  ·separatory spiralne albo żmijki – w których elementem roboczym jest nieruchoma, zwinięta spiralnie i nachylona do poziomu płaszczyzna, służąca do rozdzielania mieszaniny ziaren na poszczególne frakcje, różniące się kształtem ziaren i ich współczynnikiem tarcia,
  ·płuczka zbożowa – złożona z maszyny płuczącej i wirówki, służącej do usuwania nadmiaru wody z umytego ziarna.
  Zamiast oddzielnych urządzeń do czyszczenia szczegółowego, mogą być stosowane czyszczalnie uniwersalne - agregaty złożone z wialni, sortownika oraz jednego lub dwóch tryjerów.
  Czyszczenie okopowych, warzyw i owoców.
  Czyszczenie okopowych, warzyw i owoców odbywa się w różnego typu urządzeniach i maszynach, służących do mycia, moczenia i przenoszenia surowca, jak np.:
  ·zamaczalniki – zbiorniki metalowe lub betonowe, zaopatrzone w doprowadzenie czystej wody, oraz dwa odprowadzenia wody zużytej ( po jednym do odprowadzania zanieczyszczeń ciężkich i unoszących się na powierzchni wody),
  ·płuczki (inaczej myjki) – stanowią grupę o działaniu okresowym lub ciągłym, różniących się elementami roboczymi, wprowadzającymi środek myjący i surowiec w ruch. Wyróżnia się następujące myjki:
  *łapowe – zbudowane z wanny, o zaokrąglonym dnie rusztowym, zawierającej wał z łapami umocowanymi spiralnie, które mieszają i przesuwają surowiec w kierunku przeciwnym do przepływu wody myjącej,
  *szczotkowe – zawierające w wannie zestaw szczotek myjących, wykonanych z materiału różnej twardości i obracających się przeciwnie do ruch surowca,
  *natryskowe bębnowe – mające postać cylindrycznego bębna, zbudowanego z perforowanej blachy lub pryzmatycznych prętów, do którego jest doprowadzony surowiec i woda; ruch surowca od wlotu do wylotu bębna jest wywołany nachyleniem bębna lub przez listwe nawiniętą śrubowo na wewnętrznej powierzchni bębna; brudna woda spływa otworami bębna do wanny ściekowej,
  *natryskowe – w których surowiec na taśmie jest myty natryskiem strumienia wody o regulowanym ciśnieniu, dostosowanym do mechanicznej wytrzymałości mytego materiału; w wypadku surowców o kształcie kulistym stosuje się przenośniki rolkowe, dzięki czemu uzyskuje się dodatkowo ruch kulistych cząsteczek surowca wokół własnych osi,
  *wodno-powietrzne – w których ruch surowca i wody w czasie mycia w wannie jest wymuszony przez unoszące się pęcherzyki powietrza, doprowadzonego pod ciśnieniem,
  *ślimakowe – w których częścią roboczą jest ślimak, umieszczony w korycie nachylonym do poziomu; ślimak obracając się przesuwa myty surowiec z dołu do góry, w kierunku przeciwnym do ruchu przepływającej wody,
  *wibracyjne – działające na zasadzie wibrowania surowcai wody myjącej w wannie wprawionej w drgania mechaniczne.
  Czyszczenie mleka.
  Czyszczenie mleka w gospodarstwach i punktach skupu polega na jego cedzeniu przez sita i filtry. W zakładach mleczarskich czyszczenie mleka prowadzi się albo przez przepuszczenie go przez odpowiednie filtry, albo z pomocą wirówki czyszczącej.
  Filtry do mleka (cedzidła) zawierają warstwę specjalnej tkaniny lub waty, umieszczonej między dwiema metalowymi siatkami; cedzidła mają kształt dysków lub walców; mogą stanowić odrębne urządzenia lub wchodzić w skład innych urządzeń; usuwają one zanieczyszczenia mechaniczne.
  Wirówki czyszczące do mleka są to urządzenia, wykorzystujące siłę odśrodkową, w których elementem roboczym jest wirujący z prędkością 6-8 tyś. Obr./min (czasem więcej) bąk. Wydzielone w ten sposób zostają drobne zanieczyszczenia mechaniczne, leukocyty, komórki z wymienia oraz duża część drobnoustrojów, które gromadzą się w komorze szlamowej, Usunięcie zgromadzonego w komorze szlamu możliwe jest dopiero po zatrzymaniu wirówki i rozebraniu bąka.
  Nowoczesna wirówka czyszcząca, tzw. samooczyszczająca, ma bąk specjalnej konstrukcji, które umożliwia krótkotrwałe (krótsze niż 1 sek.) jego otwarcie i automatyczne usunięcie z niego szlamu bez zatrzymania wirówki.
  Innymi typami wirówek są:
  -wirówka baktofugacyjna – o specjalnie zmodyfikowanym bąku i jego ścianach w celu jak najefektywniejszego usuwania drobnoustrojów. Proces usuwania drobnoustrojów przy użyciu tej wirówki nazywany jest baktofugacją.
  -klaryfiksator – urządzenie pozwalające na czyszczenie mleka połączone jednocześnie z jego homogenizacją.
  Czyszczenie jaj konsumpcyjnych.
  Czyszczenie jaj wykonuje się na sucho (ręcznie lub maszynowo) albo myjąc je w wodzie. Skuteczność mycia zwiększa się poprzez dodanie do wody detergentów. Podczas mycia, wskutek usuwania zewnętrznej osłony skorupy jaja (kutikuli), zostają odsłonięte pory skorupy, co ułatwia dostęp powietrza i płynu do treści jaja.
  W celu zmniejszenia niebezpieczeństwa psucia się jaj, spowodowanego głównie przez bakterie, do wody myjącej dodaje się środków dezynfekujących, np. chloru lub czwartorzędowych zasad amonowych. Istotne jest także, aby woda używana do mycia nie zawierała związków żelaza w ilości nie przekraczającej 3 mg Fe w 1 litrze, a jej temperatura podczas całego zabiegu mycia była wyższa co najmniej 10 stopni C od temperatury jaj, gdyż wtedy nie zachodzi zasysanie wody przez pory do wnętrza jaj.
  Do mechanicznego mycia jaj służą specjalne myjki taśmowe działające według schematu:
  nakładanie i nawilżanie jaj – mycie natryskiem wody – czyszczenie mechaniczne pod natryskiem – płukanie natryskiem – osuszanie
  Mycie ryb.
  Mycie ryb przeprowadza się przed obróbką mechaniczną w strumieniu bieżącej, czystej wody. Podczas mechanicznego mycia ryb jednocześnie zachodzi usuwanie słabo osadzonych łusek.
  Przy myciu ryb stosuje się urządzenia takie jak:
  - pionowe płuczki bębnowe – urządzenia o działaniu okresowym z obrotową tarczą, umieszczoną przy dnie płuczki, która wprawia ruch ryby i wodę myjącą.
  - poziome płuczki natryskowo-bębnowe – urządzenia o działaniu ciągłym, wyposażone wewnątrz w taśmę spiralną do przesuwania mytych ryb.
  Mycie tuszki (i półtuszki) zwierząt rzeźnych i drobiu.
  W uboju żywca po etapie wytrzewiania przeprowadza się doczyszczanie i płukanie tusz przed ich podziałem. Również po wypatroszeniu drobiu, w czasie ich uboju wykonuje się wewnętrzne i zewnętrzne mycie tuszek.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie