Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olka9703 26.4.2010 (17:15)

  "Być człowiekiem" to znaczy ponosić odpowiedzialność za swe czyny. Rozważ powyższą myśl odwołując się do wybranych bohaterów literatury dwudziestego wieku
  
  
  Każdy człowiek podejmuje w życiu szereg decyzji. Życie ludzkie składa się z szeregu różnych wyborów, od tego czy są słuszne zależy to, jak potoczą się nasze dalsze losy. Niezależnie od tego, jaką decyzję podejmujemy najważniejszym jest to, żeby za każdą podjętą decyzję ponosić odpowiedzialność. Nierzadko nie jest to łatwe. Trudno jest bowiem przewidzieć jakie konsekwencje będą miały nasze decyzje. Wiadomo wszak, iż "Człowiek jest tyle wart, na ile go sprawdzono". Wiemy jak się zachować jedynie w sytuacjach, w których już byliśmy, chociaż nierzadko i te nas zaskakują. Wydarzenia, które są nowe i nieznane często stanowią ogromne wyzwanie dla nas samych, sami nie wiemy jak zachowamy się w danej sytuacji. Literatura wieku dwudziestego przynosi szereg przykładów ludzi, którzy zostali postawieni w sytuacji trudnego wyboru. Sam wiek dwudziesty zdaje się być niezwykle trudnym. Stawiał ludzi przed niezwykle trudnymi decyzjami, w bardzo trudnych sytuacjach.Przykładem bohatera, który zostaje postawiony w swym życiu przed koniecznością wyboru jest Zenon Ziembiewicz, bohater powieści pod tytułem "Granica." Ziembiewicz jest wykształconym człowiekiem. Pochodzi ze zubożałej szlacheckiej rodziny. Skończył studia w Paryżu, jest ambitny, uczciwy i wierzy, że może zmieniać rzeczywistość. Jednak życie i konfrontacja z rzeczywistością znacznie zmieniają jego plany. Chce być uczciwy jednak zamiast uczciwości wybiera karierę możliwą dzięki protekcji i układom. Obiecuje sobie, ze będzie inny niż jego ojciec, który romansuje z wiejskimi kobietami jednak sam nawiązuje taką znajomość. Mimo ideałów, w które wierzy nie udaje mu się dokonać wyborów, w których byłby zgodny sam ze sobą. Woli naginać moralną granicę i sam sobie tłumaczyć, iż dobrze postępuje. W dodatku Zenon Ziembiewicz nie umie unieść odpowiedzialności za swe czyny. Gdy okazuje się, ze dziewczyna jest w ciąży namawia ją do usunięcia dziecka. Nie chce bowiem wywołania skandalu. To doprowadza dziewczynę do obłędu. Ziembiewicz okazuje się być człowiekiem słabym, nie potrafi być wierny sobie i nie umie ponosić odpowiedzialności za swe czyny. Przez to ponosi klęskę.
  
  Przykładów, obrazujących jak ważne jest poczucie odpowiedzialności w życiu człowieka, jest literatura czasów drugiej wojny światowej. W szczególnej sytuacji znaleźli się w czasie wojny, ci którzy byli wówczas niespełna dwudziestoletnimi ludźmi. Oni właśnie wchodzili właśnie w dorosłość. Pełni byli wzniosłych ideałów i marzeń. Wojna skazał ich na szybszą dorosłość i szybsze uczenie się odpowiedzialności. Musieli skonfrontować swe marzenia z brutalną rzeczywistością. Jak pisze Tadeusz Gajcy w wierszu pod tytułem "Wczorajsze": "śpiewne słowa trzeba zamieniać, by godziły jak oszczep". Wojna nauczyła ich odpowiedzialności, okazali się być ludźmi, którzy mimo swego młodego wieku, są gotowi oddawać swe życie za ojczyznę. Wielu młodych poetów z pokolenia "Kolumbów" oddało swe życie za ojczyznę.
  
  Utworem , który ukazuje różnorodne postawy ludzi w sytuacji wojny jest dramat Leona Kruczkowskiego pod tytułem "Niemcy." Profesor Sonnenbruch to jeden z głównych bohaterów dramatu. Jest człowiekiem bardzo inteligentnym i dobrze wykształconych. Nie boi się także głośno wypowiadać swych poglądów, w których zawiera się niechęć do ideologii faszystowskiej. Jednak mimo słownych deklaracji nie decyduje się na to, aby pomóc człowiekowi, który także sprzeciwił się faszystom. Pewnego dnia spotyka Petersa. Peters uciekł z obozu koncentracyjnego, nie chciał bowiem przyczyniać się do badań Niemców. Wiedział, że badania przyczynią się do śmierci szeregu osób. Wobec takiej zdecydowanej postawy sprzeciwu wobec ideologii faszystowskiej, profesor Sonnenbruch reaguje jednak zupełnie inaczej, niż można by się tego spodziewać. Nie znajduje w Petersie bratniej duszy. Nie chce udzielić mu pomocy, bowiem boi się jakie mogłoby to mieć konsekwencje.
  
  Czas wojny nie jest jedynym okresem, w którym ludzie stawiani się w trudnej sytuacji. Tadeusz Różewicz ukazuje w swej poezji także jak trudne może być także życie w rzeczywistości po drugiej wojnie światowej. W wierszu pod tytułem "Ocalony" ukazuje jak trudno żyć po wojnie, gdy jest się pełnym traumatycznych, wojennych przeżyć. Jak trudno wówczas patrzeć na rzeczywistość i jak trudno otrząsnąć się z bolesnych wspomnień.
  
  Problem trudnych powrotów do zwykłego życia opisuje także Jerzy Andrzejewski w powieści pod tytułem "Popiół i diament." Jednym z bohaterów powieści jest Szczuka. Szczuka jest komunistą i z uporem i odpowiedzialnością głosi swe poglądy niezależnie od sytuacji. Nie jest w stanie go złamać nawet pobyt w obozie koncentracyjnym. Jest wytrwały i niezwykle konsekwentny w ich realizacji. Nie każdy z bohaterów jest jednak tak konsekwentny. Zupełnie odmienny jest Antoni Kassecki. Kassecki jest adwokatem, był nim przed wojną i wówczas uchodził za niezwykle szanowanego człowieka. Jednak nie wytrzymał czasu wojny. Jej charakter nie przeszedł trudnej próby czasu. Ze zwykłego człowieka Kossecki zamienia się w człowieka okrutnego i bezwzględnego. Nie tylko nie potrafi zachowywać się w zgodzie ze sobą podczas wojny ale także nie potrafi zmierzyć się z konsekwencjami swojego postępowania już po wojnie. Nie umie ponieść kary za zbrodnie, których się dopuścił.
  
  O tym, że o prawdziwym obliczu człowieka przekonać się można podczas trudnych i ekstremalnych zdarzeń przekonuje nas także Albert Camus, w swej powieści pod tytułem "Dżuma." Powieść opowiada historię miasta, w którym niespodziewanie wybucha epidemia dżumy. Przedmiotem zainteresowania autora jest analiza postaw i zachowań mieszkańców miasta podczas wybuchu epidemii. Większość ludzi ogarnęła panika, jednak znaleźli się i tacy, którzy nie przerazili się sytuacji epidemii. Do nich należał między innymi doktor Rieux. Mimo szalejącej epidemii nie pozostawił swych pacjentów bez opieki. Z powagą i poświeceniem nadal wypełniał swoje obowiązki lekarza, wierzył bowiem, ze nie może postąpić inaczej. Wierzył bowiem, że jedynie taka postawa godna jest człowieka. Tylko walka z żywiołem i odpowiedzialność za innych ludzi jest postawą właściwą.
  
  Właśnie przykłady takich bohaterów jak doktor Rieux ukazują jak ogromną rolę w życiu człowieka odgrywa odpowiedzialność za swe czyny ale także odpowiedzialność za drugiego człowieka. Pozwalając tym samym wierzyć słowom Alberta Camusa, iż "w człowieku więcej zasługuje na podziw niż na pogardę"

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie