Treść zadania

maniaa

Religia ! Na poniedziałek ! Z góry dziękuję ; *

Wybierz dowolną osobę świętą i opisz jej życiorys - wypracowanie !

Dam najlepszą odpowiedź .
Pozdrawiam użytkowników tej strony ! ; *

Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.

Najlepsze rozwiązanie

  • 0 0

    Św. Paweł pochodził z Tarsu (por. Dz 21, 39; 22, 3) w Cylicji (Azja Mniejsza; dzisiejsza Turcja). Urodził się jako obywatel rzymski, co mu dawało pewne przywileje. W wypadkach naglących umiał z nich korzystać (por. Dz 16, 35-40; 25, 11). Nie wiemy, jaką drogą jedyny wśród Apostołów to obywatelstwo zdobył. Być może, że po prostu kupili je jego rodzice; więcej jeszcze jest prawdopodobne, że obywatelstwo zdobyli wszyscy mieszkańcy miasta. Cesarze rzymscy mieli bowiem zwyczaj tym przywilejem wyróżniać i wynagradzać zasłużone miasta.
    Św. Paweł urodził się w Tarsie ok. 8. r. po Chr. Jego rodzina chlubiła się pochodzeniem z pokolenia Beniamina (por. Flp 3, 5), którego największą chwałą był pierwszy król Izraela - Saul. Właśnie dlatego dano późniejszemu Apostołowi Chrystusa jego imię (polskie Szaweł). Rodzina Szawła należała do stronnictwa faryzeuszów, a więc do najżarliwszych patriotów i wyznawców mozaizmu (por. Dz 23, 6). Kiedy Betsaida, z której pochodził św. Piotr, była w owym czasie lichą osadą, Tars był metropolią, liczącą ok. 200 000 mieszkańców i należał do największych miast imperium rzymskiego. Uczony Strabon nie wahał się porównywać Tarsu do Aten i Aleksandrii. Stąd właśnie wyszedł słynny filozof i mówca Atenodor, nauczyciel późniejszego cesarza Augusta.
    Po ukończeniu miejscowych szkół, w wieku ok. 20 lat, Szaweł udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie "u stóp Gameliela" pogłębiać swoją wiedzę skrypturystyczną i rabinistyczną (por. Dz 22, 3). Pana Jezusa zapewne nie znał, ale o jego wyznawcach wiedział wiele i serdecznie ich nienawidził. Uważał ich bowiem za odstępców od wiary mojżeszowej, za zdrajców swojego narodu. Dlatego z całą satysfakcją asystował przy kamienowaniu św. Szczepana (por. Dz 7, 58). Nie mając bowiem pełnych lat 30, nie mógł bezpośrednio dokonywać egzekucji na skazanym; pilnował tylko szat oprawców i zachęcał ich do mordu (zob. Dz 7, 58.60). Kiedy jednak doszedł do pełnoletności, udał się do najwyższego kapłana, aby ten dał mu listy polecające do gmin żydowskich w Damaszku, by mu pomogły w wykrywaniu chrześcijan i w ich aresztowaniu. Chciał ich przyprowadzić do Jerozolimy, uwięzić lub skazać na śmierć. Chrześcijanie schronili się w tym mieście po ucieczce z Jerozolimy, gdzie wybuchło prześladowanie młodego Kościoła Chrystusa. Szaweł stał na czele prześladowców, dlatego samo jego imię budziło wśród wyznawców Chrystusa zrozumiały lęk. I właśnie gdy był już pod bramami Damaszku, zjawił mu się Chrystus, poraził go światłem niezwykłym, powalił na ziemię i łaską swoją go nawrócił. Oświecił jego umysł, bo był w błędzie, gdyż właśnie obiecanym Mesjaszem i Zbawicielem świata był Jezus Chrystus, a mozaizm był tylko przygotowaniem Jemu drogi. Tak oto z największego wroga chrześcijaństwa Szaweł stał się jego najżarliwszym Apostołem. ... Po soborze apostolskim Szaweł rozpoczął swoje wielkie podróże, godne najciekawszej ekranizacji. Wśród niesłychanych trudów przemierzył ok. kilkanaście tysięcy dróg lądem i morzem, zakładając wszędzie gminy chrześcijańskie. Syria, Mała Azja, Grecja, Macedonia, Italia, Hiszpania - to etapy tego misyjnego maratonu. Jego cierpienia najlepiej ilustrują wyznania zawarte w Liście do Koryntian: "Od Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamieniowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej.Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwie od zbójców, w niebezpieczeństwie od pogan, w niebezpieczeństwie na pustkowiu, w niebezpieczeństwie na morzu, w niebezpieczeństwie od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości, nie mówiąc o mojej codziennej udręce, płynącej z troski o wszystkie Kościoły" (2 Kor 11, 24-28).

    to chyba tyle ;)

Rozwiązania

  • paula0623

    św.Stanisław Kostka

    Urodził się w Rostkowie pod Przasnyszem w końcu grudnia 1550r. jako syn kasztelana zakroczymskiego Jana Kostki oraz Małgorzaty z Kryskich. W wieku 14 lat wyprawiony został razem ze starszym bratem, Pawłem i pedagogiem Bilińskim do Wiednia. Uczęszczał tam do gimnazjum cesarskiego, prowadzonego przez jezuitów. Był pilnym, pojętnym i myślącym uczniem, o czym świadczą zachowane po nim notatki. Czyniąc postępy w nauce, żył równocześnie intensywnym życiem religijnym, które wcześnie doszło u niego do swej dojrzałości i rozkwitu. Gdy w grudniu 1565r. popadł w krótką lecz niebezpieczną chorobę, jego duchowość zaznaczyła się wielkimi przeżyciami wręcz doznaniami mistycznymi, związanymi z jego gorącym nabożeństwem do Matki Bożej. Wtedy odkrył swoje zakonne powołanie i zaczął zmierzać zdecydowanie do jego realizacji. Natrafił jednak na trudności ze strony rodziny. By ich uniknąć, w sierpniu 1567r. uszedł tajemnie z Wiednia i dotarłszy pieszo do Bawarii, zgłosił się w Dylindzie do św. Piotra Kanizego, który był wówczas prowincjałem jezuitów niemieckich. Kanizy rozpoznał w nim te same wartości co wychowawcy w Wiedniu. Licząc się jednak z dalszymi protestami rodziny, skierował obiecującego młodzieńca do Rzymu. Wreszcie w październiku 1567r. Stanisław został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego (jezuitów) przez generała zakonu św. Franciszka Borgiasza. Przeżył to głęboko. Ale w rzymskim nowicjacie przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale nie miał przebywać długo. Zachwyciwszy wszystkich swoją duchową dojrzałością i rozmodleniem, w sierpniu następnego roku gwałtownie rozchorował się i po kilku zaledwie dniach zmarł. Było to późnym wieczorem w wigilie Wniebowzięcia, jakby śpiesząc się na tę uroczystość do nieba, do Tej, którą przez całe życie gorąco czcił i kochał. Otoczenie, a potem także ludność Rzymu, nie miało najmniejszej wątpliwości, że z ziemi odszedł święty. Kult zrodził się natychmiast i zupełnie spontanicznie. Na początku XX w. św. Stanisława ogłoszono patronem polskiej młodzieży. Następnie papież Jan XXIII w 1962r. ogłosił go jednym z głównych patronów Polski. Wspomnienie św. Stanisława Kostki obchodzimy w Kościele 18 września. Dzień ten jest wielkim świętem dla KSMowiczów. Przygotowują się oni do obchodów tego wspomnienia przez specjalne dni skupienia, nabożeństwa, akademie, a w wielu parafiach przez Triduum, czyli trzy dni modlitwy młodzieży za przyczyną św. Stanisława Kostki. (życiorys wg książki ks. Jana Śledzianowskiego pt. "Śladami Kostki", Łódź 1997r.)

  • Lalka247

    Święta Anastazja Patrycjuszka - święta katolicka żyjąca w Bizancjum.

    Była damą dworu Teodory w Konstantynopolu. Zgodnie z legendą aby uniknąć niepotrzebnego zainteresowania swoją osobą cesarza Justyniana uciekła do klasztoru w Aleksandrii. Po śmierci cesarzowej Justynian zaczął poszukiwać Anastazję. Anaztazja w celu ukrycia przebrała się za mężczyznę i w tym przebraniu przeżyła 28 lat jako pustelnik na pustyni. Wedle tradycji zmarła w 576 roku. Wspomnienie jest obchodzone 10 marca.



    Anastazja z Dalmacji, Święta Anastazja – wielka męczennica, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego.
    Anastazja urodziła się w Rzymie w połowie III wieku, jako córka poganina i chrześcijanki. O jej życiu wiadomo niewiele. Została wydana za mąż za bogatego poganina lecz pod pretekstem wymyślonej choroby zachowała dziewictwo. Miała męża okrutnika, który jej życie zamienił w piekło. Po jego śmierci zajęła się pomocą uwięzionym chrześcijanom.

    Przewodnikiem duchowym Anastazji był św. Chryzogon, który z polecenia cesarza Dioklecjana został uwięziony i skazany na śmierć za wyznawanie wiary. Wyrok został wykonany w 303r. w Akwilei. Św. Anastazja towarzyszyła mu do ostatnich chwil, po czym została uwięziona i wtrącona do więzienia w Sirmium w Dalmacji. Po wielu torturach, została skazana na śmierć przez spalenie w Sirmium, w 304 roku.
    Jest patronką męczenników, wdów, cenzorów i tkaczy

Podobne zadania

skarpetka Religia ^^ Przedmiot: Religia / Gimnazjum 1 rozwiązanie autor: skarpetka 16.4.2010 (20:58)
misia14 religia Przedmiot: Religia / Gimnazjum 3 rozwiązania autor: misia14 21.4.2010 (13:28)
milenka14 Religia wyjasnij przez slowa Przedmiot: Religia / Gimnazjum 6 rozwiązań autor: milenka14 24.4.2010 (18:38)
lexmark religia Przedmiot: Religia / Gimnazjum 8 rozwiązań autor: lexmark 28.4.2010 (13:55)
NieZapomnianax3 Religia Przedmiot: Religia / Gimnazjum 3 rozwiązania autor: NieZapomnianax3 3.5.2010 (09:57)

Podobne materiały

Przydatność 60% Scharakteryzuj dowolne państwo wyznaniowe

Scharakteryzuj dowolne państwo wyznaniowe Państwo wyznaniowe to takie, które zasady religii przekłada na struktury państwowe. Dochodzi wówczas do fuzji struktur państwa ze strukturami Kościoła. O państwach wyznaniowych mówimy zwykle w kontekście krajów muzułmańskich bądź luterańskiej Skandynawii, gdzie istnieją kościoły państwowe. Bardzo ciekawym przykładem jest...

Przydatność 85% Rewalidacja osob z Alzheimerem

„Cały świat to scena. A ludzie na nim jako aktorzy. Każdy z nich wchodzi na scenę i znika, A kiedy na niej jest, gra różne role W siedmioaktowym dramacie żywota... I wreszcie akt ostatni, który kończy Dziwną i pełną zdarzeń akcję sztuki: Nowe dzieciństwo, gdy traci się pamięć, Zęby, smak, włosy, wzrok - i w końcu wszystko.” [William Szekspir; Jak wam się...

Przydatność 50% Religia Rzymu


"Religia Rzymu"


Na początku w państwie Rzymskim był religia poligeniczna, którą zapożyczyli od Greków. Dlatego też ich bogowie byli odpowiednikami Greckich bogów np.: Jowisz odp. Zeusa, Marsa odp. Aresa (bóg wojny), Neptun odp. Posejdona (bóg mórz) oraz wielu innych. Wierzeniom tym byli oddani aż do pierwszych wieków n.e. Starożytna religia, kultywowana przez...

Przydatność 70% Religia Egiptu.

EGIPT Religia starożytnego Egiptu wzbudzała emocje zarówno w starożytności jak i w czasach nowożytnych. Dziś również nurtuje badaczy nie do końca rozwiązany problem określenia charakteru religii dawnych mieszkańców kraju nad Nilem. Spory i dyskusje koncentrują się wokół określenia czy religia ta była...

Przydatność 75% Religia Mezopotamii

Mezopotamia Najważniejsi bogowie Dużą rolę w życiu mieszkańców Mezopotamii odgrywała religia. Każde miasto czciło swojego boga opiekuna. Naczelnym bóstwem Babilonu był Marduk, uznawany za stwórcę świata. Sprawowaniem kultu zajmowali się kapłani, a najwyższym z nich był król. Szczególną cześć oddawano bogom w...

0 odpowiada - 0 ogląda - 3 rozwiązań

Dodaj zadanie

Zobacz więcej opcji