Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  studentka9001 26.4.2010 (16:31)

  Kraj dzieciństwa" opisany został jako szczęśliwy i piękny świat. Poeta wiódł w nim beztroskie życie. Na każdym kroku spotykał przyrodę obfitującą w światło i żywe kolory. Całym światem była łąka, po której swobodnie biegał. Znał tam tylko kwiaty, które oznaczają piękno i dobro. Nigdy nie spotkał zła. Czy nie dostrzegamy pewnych analogii między ojczyzną poety a Soplicowem? Już sam opis dworku zawarty w pierwszej księdze sygnalizuje, że było to miejsce doskonałe, bezpieczne schronienie przed problemami codzienności. Jako, że dwór w Soplicowie położony był na niewielkim pagórku, można interpretować to jako bliskość z Bogiem, czyli z siłami dobra. W opisie znajdujemy wiele epitetów czyniących obraz plastycznym, barwnym. W ogrodzie dostrzegamy dorodne owoce i ważywa, wśród nich kępy ziół, krzewy ozdobne, a także kwiaty. Dokoła rosną drzewa, które otaczają zagrodę, tworząc jakby schronienie, ostoję. Drzewa mogą symbolizować oś świata, a także odrodzenie. Wiedząc, że Sędzia Soplica był zagorzałym patriotą, może
  my stwierdzić, że Soplicowo to swego rodzaju centrum polskości i patriotyzmu, a zarazem nadzieja na odzyskanie ojczyzny. Mickiewicz doskonale zdawał sobie z tego sprawę w ten sposób przedstawiając dworek. Istny raj, który został opisany również w Epilogu. Mickiewicz mówi tam o lipie, która "koroną wspaniałą/ Całej wsi dzieciom użyczała cienia". Wszystko, co otaczało poetę było jego własnością, tworzyło charakterystyczny swojski klimat. Wieszcz wspomina, że "każdy kątek ziemi był znajomy/ Aż po granicę, po sąsiadów domy!" Podobnie Zosia, chowana niemal w całkowitym odcięciu od problemów świata dorosłych miała dość czasu, by cały ogród Sopliców poznać od podszewki.
  Mickiewicz pisze, że tylko w "kraju lat dziecinnych" miał wiernych przyjaciół, zaznał prawdziwego szczęścia. Miejsce to kojarzy mu się przede wszystkim z rodziną i najbliższymi sąsiadami, którzy zawsze byli dla siebie mili i serdeczni, a przede wszystkim zżyli się ze sobą. Za czasów poety wieś była jedną wielką rodziną, nie było sporów, a wszyscy pomagali sobie nawzajem. Tam "po psie płaczą szczerze/ I dłużej niż tu lud po bohaterze". Ważnym argumentem, jakiego użył, był szacunek, jakim wszyscy się darzyli. Mówi "Tam(..) do pana przywiązańszy sługa/ Niż w innych krajach małżonka do męża".

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie