Treść zadania

maartyyynaa

Napisz zadanie o wędrówce ptaków na a4.

Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.

Najlepsze rozwiązanie

  • 0 0

    Wędrówki ptaków – zjawisko przemieszczania się ptaków między dwoma obszarami (lęgowisko i zimowisko) spowodowane zmianami warunków atmosferycznych i co za tym idzie niedostępnością pokarmu. W klimacie tropikalnym wędrówka jest spowodowana zmianami pór: suchej i deszczowej. Poza wyjątkowymi przypadkami na zimowiskach ptaki nie przystępują do lęgów.
    Wędrówki mogą mieć także charakter lokalnych, określane są wtedy jako:

    * żerowiskowe
    * pionowe
    * pogodowe

    Takie wędrówki noszą miano koczowania. Specyficznym typem wędrówki jest inwazja, występująca nieregularnie u ptaków, które są monofagami.
    Skłonność ptaków do wędrówki jest utrwalona dziedzicznie. Krótko przed okresem wędrówki ptaki osiągają dojrzałość wędrówkową.
    Wędrówka ptaków jest możliwa dzięki ich wrodzonym umiejętnościom do orientacji i zdolnością do osiągania wspomnianej już dojrzałości wędrówkowej.
    Wiele gatunków ptaków migruje, aby wykorzystać optymalnie podaż pokarmu, jak również dogodne warunki rozrodcze. Oba aspekty związane są z różnicami temperatur w poszczególnych porach roku na różnych szerokościach geograficznych. Istnieje kilka typów wędrówek charakterystycznych dla różnych grup ptaków.
    Wędrówki dalekodystansowe [edytuj]
    Wiele ptaków lądowych, siewkowych czy wodnych podejmuje roczne, dalekodystansowe migracje, wywoływane najczęściej przez zmiany długości światła dziennego i warunki pogodowe. Te grupy spędzają sezon rozrodczy w rejonach klimatu umiarkowanego lub subpolarnego, podczas gdy pozostały okres życia – w rejonach tropikalnych lub na przeciwległej półkuli.
    Przed migracją ptaki zwiększają wyraźnie zapasy tłuszczu w organizmie oraz zmniejszają niektóre ze swoich organów wewnętrznych. Wędrówki są bardzo wymagające, jeśli chodzi o zapotrzebowanie na energię, w szczególności jeśli ptaki muszą przelatywać nad obszarami pustynnymi albo oceanami, bez możliwości uzupełnienia rezerw i regeneracji sił.Część gatunków podejmuje krótsze wędrówki, migrując jedynie, aby uniknąć złych warunków pogodowych i niedostatecznej podaży pokarmu. Do takich koczujących gatunków należy jemiołuszka, która może pojawić się w pewnych obszarach w jednym roku, i nie pojawić się tam w następnym. Istnieją gatunki, których osobniki z regionów bardziej wyeksponowanych na niskie temperatury wędrują na krótkie dystanse, dołączając do osobników tego samego gatunku, bytujących w bardziej dogodnych klimatycznie regionach.Są również gatunki, u których jedynie część populacji migruje – najczęściej są to samice i niedominujące samce
    Podczas migracji ptaki posługują się różnymi metodami orientacji. Dla gatunków migrujących dniem punktem orientacyjnym jest słońce, dla nocnych wędrowców – gwiazdy. Ptaki orientujące się za pomocą słońca rekompensują zmiany jego pozycji na niebie wewnętrznym wyczuciem czasu.Natomiast w nocnej orientacji ptaki kierują się położeniem

Rozwiązania

  • patka712

    Wędrówki ptaków, zjawisko okresowego przemieszczania się ptaków z jednego terenu na inny w poszukiwaniu odpowiednich warunków pokarmowych i lęgowych, najczęściej związane z cyklicznością klimatyczną.
    Stosunkowo nieliczne gatunki ptaków, nazywanych osiadłymi, pozostają na danym terenie przez cały rok, zmieniając miejsce pobytu tylko w granicach rewirów żerowania. Typowym gatunkiem tego rodzaju jest wróbel domowy oraz wiele gatunków tropikalnych.
    Część ptaków, głównie strefy północnej i umiarkowanej, np. gil czy szczygieł, wędruje zwykle do południowych rejonów swojego zasięgu występowania, przy czym obszary zamieszkiwane w czasie lata i zimy częściowo pokrywają się lub graniczą ze sobą. Gatunki takie określane są jako przelotne.
    Przyczyną odbywania wędrówek są dwa zespoły czynników: zewnętrzne - m.in. długość dnia i nocy, temperatura i związana z tym możliwość zdobycia pokarmu, oraz wewnętrzne - fizjologiczne, prowadzące do rozrodu.
    Ptaki wędrowne udają się najczęściej do rejonów bardzo odległych, nawet o dziesiątki tys. km, aby tam przeczekać niekorzystny dla nich okres, a wiosną wracają na swoje tereny w celu odbycia lęgów i wychowania potomstwa, np. w Polsce bocian biały (Ciconia ciconia).
    W zasadzie ogólny kierunek wędrówek przebiega z północy na południe, większość europejskich gatunków wędrownych kieruje się jesienią na południowy zachód lub południowy wschód.
    Wybieranie tras wędrówki i wysokości lotu zależy od możliwości biologicznej danego gatunku, np. ptaki wodne najczęściej lecą nisko, wzdłuż dolin rzek lub wybrzeży, a ptaki typowo lądowe zwykle szerokim frontem, przeciętnie do 3000 m n.p.m. Prędkość lotu jest zmienna, w zależności od warunków pogodowych. Małe ptaki odbywają loty z prędkością 50-70 km/godz., przy czym odległość pokonywana jest etapami. Mniejsze ptaki pokonują dziennie ok. 100 km, duże do 500 km. Odpoczynki mogą trwać od kilku godzin do kilku dni.
    Badania wędrówek ptaków wykazują, że ich czas i kierunek są uwarunkowane genetycznie, a odnajdywanie przez ptaki właściwego kierunku lotu jest możliwe dzięki umiejętności orientowania się w przestrzeni wg położenia słońca lub gwiazd, zdolności wyczuwania zmian pola magnetycznego Ziemi oraz percepcji promieniowania podczerwonego, dającej możliwość "widzenia" zarysów brzegów rzek, kontynentów i innych charakterystycznych punktów wytyczających kierunek wędrówki. Stacje ornitologiczne na całym świecie, przez masowe obrączkowanie ptaków, ustalają dokładne trasy ich wędrówek.

0 odpowiada - 0 ogląda - 2 rozwiązań

Dodaj zadanie

Zobacz więcej opcji