Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olka9703 25.4.2010 (18:53)

  Kazimierz Moczarski – przedwojenny dziennikarz i prawnik, działacz ruchu oporu w czasie okupacji hitlerowskiej. Był członkiem zarządu głównego Armii Krajowej, w Komendzie Głównej AK kierował placówką informacyjno – radiową pod pseudonimem Rafał. W 1946 r., po dojściu komunistów do władzy został aresztowany jako zdrajca narodu polskiego. Otrzymał najpierw 10-letni wyrok, później kilkakrotnie zmieniano mu go na karę śmierci, wreszcie dożywocie. Osadzony w różnych więzieniach, bity i torturowany, pozbawiony kontaktu ze światem zewnętrznym nigdy nie pozwolił złamać się moralnie. Zwolniony z więzienia w 1956 roku, żądał całkowitej rehabilitacji. Zmarł w 1975r.
  
  Przez 9 miesięcy Kazimierz Moczarski – więzień polityczny, odbywał karę w Więzieniu Mokotowskim w jednej celi z Jűrgenem Stroopem – oficerem SS, likwidatorem getta warszawskiego mającym na sumieniu śmierć przynajmniej 70 tys. ludzi oraz z żołnierzem Wermahtu – Schielkem. „Rozmowy z katem” są właśnie obrazem prowadzonych rozmów i to przekazanych niemal z fotograficzną dokładnością.
  
  „Partner” rozmów to Jűrgen Stroop – był to Niemiec którego ukształtowała ideologia faszystowska. Wychowany w poczuciu siły i wyższości nad innymi narodami. Siedząc w celi z której wiedział że droga wiedzie wyłącznie ku wyrokowi śmierci, nie odczuwał żadnej skruchy i nadal był przekonany ze poczynania Hitlerowskie służyły dobru Europy(„Żyd nie ma takich tkanek, takich kości jak inni ludzie” np.: jego ulubionymi podwładnymi byli Ci którzy najlepiej strzelali do ludzi skaczących z okien płonących domów. Fragmenty „Rozmów z katem” dotyczące warszawskiego getta ukazują nie tylko okrucieństwo hitlerowców, ale również heroiczna postawę żydów którzy wzniecili powstanie.
  
  Przykłady bohaterstwa Żydów:
  -podejmowanie walki przez kobiety nawet z bronią w ręku
  -zwani przez Niemców „spadochroniarze” ratowali swoich bliskich, zwłaszcza dzieci karząc im skakać z okien płonących budynków
  -podejmowali walkę do końca zdając sobie sprawę że getto zostało przeznaczone do całkowitej likwidacji
  -zjednoczyli się we wspólnej walce tworząc ŻOB(Żydowską Organizację Bojową)która na początku miała na celu ratowanie jak największej ilości Żydów poprzez wydostanie się ich na aryjską stronę, a później była organizacją kierującą walką
  -o bohaterstwie świadczy fakt że powstanie miało być stłumione w ciągu 3 dni, a trwało kilkadziesiąt(niezadowoleni byli zwierzchnicy Stroopa) a i on sam był zaskoczony heroiczną postawą „podludzi”.
  
  Stroop najbardziej żałował tego ze nie udało mu się wprowadzić w życie hitlerowskich planów zagospodarowania getta: miała tam powstać niemiecka dzielnica willowa. Przygotowania do procesu wielkiego zbrodniarza trwały bardzo długo, bo aż do 1951 roku. Stroop do niczego się nie przyznał, powołując się na wykonywane rozkazy. Został skazany na karę śmierci oraz pozbawienie praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze.
  
  W czasie wojny Stroop przebywał między innymi na Ukrainie, gdzie nadzorował prace przy budowie autostrady D–4. W 1942 roku został przeniesiony na Kaukaz, później oddelegowany do Lwowa, gdzie zajmował się likwidacją Żydów. W kwietniu 1943 roku na rozkaz Himmlera przybył do Warszawy, gdzie przeprowadził likwidację getta, z której był bardzo dumny. Później został szefem policji w Atenach. W trakcie jego pracy w Grecji do obozów koncentracyjnych wysłano kilkanaście tysięcy greckich Żydów. Funkcję szefa policji pełnił także w Wiesbaden. W maju 1945 roku został aresztowany przez Amerykanów, a w 1951 skazany na karę śmierci – wyrok wykonano w mokotowskim więzieniu.
  
  Osobowość ludobójcy, kształtowało wiele czynników, m.in. wychowanie w domu rodzinnym, atmosfera panująca w małym miasteczku, w którym Stroop spędził dzieciństwo i młodość, wojsko, ideologia nazistowska.
  
  Stroop podkreśla, że żołnierska dyscyplina ojca i reżim matki wyrobiły w nim charakter i ustrzegły od zbytniego rozrostu indywidualizmu. Stroop dorastał w atmosferze nietolerancji, głębokiego przywiązania do narodowych tradycji, w kulcie męstwa, odwagi, munduru.
  
  Stroop nie był ani zdolnym, ani pilnym uczniem. Ukończył jedynie szkołę podstawową, później dopiero, będąc członkiem NSDAP, uczęszczał na liczne kursy dokształcające, które mu jednak nie dały rzetelnej wiedzy. Moczarski, w czasie rozmów ze współwięźniem, szybko dostrzegł, że ten nie znał ojczystej literatury, choćby w skali uczniowskiej. Licząc na szybki awans, pomyślną przyszłość, w 1932 roku Stroop zapisuje się do SS, a w trzy miesiące później do NSDAP i oddaje się całkowicie partii i wodzowi. Odtąd zaczyna się jego kariera polityczna, dzięki której dość szybko spełniają się marzenia – bogaci się, mieszka w komfortowych warunkach, otrzymuje liczne przywileje, zbiera pochwały schlebiające jego próżności. Stroop szybko uległ ideologii nazistowskiej. Lektury, kolejne szkolenia partyjne, na które sumiennie uczęszczał, nauczyły go pogardy dla człowieka, braku szacunku do takich wartości, jak litość i współczucie, wiary w wyższość rasy nordyckiej, niechęci do kościoła, wierności Hitlerowi i lojalności wobec organizacji. Moczarski dostrzegł też, że posłuszny umysł przyswoił sobie w sposób mechaniczny słownictwo propagandy i szkoleń partyjnych NSDAP.
  
  Chodził w długich butach, z pejczem i miał dwa wilczury. Zaniechał noszenia monokla. Nie dlatego, że mu się poprawił wzrok (zawsze miał zdrowe oczy), ale dlatego że monokl był źle widziany w partii. Stroop wierzył w hitlerowską teorię ras, w przyrodzoną „wyższość krwi germańskiej”. Chciał koniecznie wyglądać na stuprocentowego „nordyka”, do czego predystynowały go: niebieskie oczy z zielonymi refleksami, ciemnoblond włosy, wzrost i asteniczna budowa ciała. Ale przeszkadzało: zbyt szerokie, według niego, czoło. Żeby dosięgnąć ideału, strzygł się nad uszami możliwie krótko, a gdy tam mu włosy

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie