Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  nati175 1.11.2010 (22:23)

  o sędzi:
  Potem opowiedział im przykład dotyczący potrzeby, żeby się zawsze modlili i nie ustawali, 2 i rzekł: „Był w jednym mieście pewien sędzia, który nie bał się Boga i nie miał respektu dla człowieka. 3 A była w tym mieście wdowa, która wciąż chodziła do niego i mówiła: ‚Dopilnuj, żeby mój przeciwnik, z którym się prawuję, oddał mi sprawiedliwość’. 4 On przez jakiś czas był niechętny, ale potem powiedział sobie: ‚Chociaż nie boję się Boga ani nie respektuję człowieka, 5 to choćby dlatego, że ta wdowa wciąż mi się naprzykrza, dopilnuję, żeby jej oddano sprawiedliwość, by nie przychodziła i mnie nie dobijała’”. 6 Wtedy Pan rzekł: „Słuchajcie, co powiedział ten sędzia, chociaż nieprawy! 7 Czyż więc Bóg nie spowoduje z całą pewnością, że zostanie oddana sprawiedliwość jego wybranym, którzy dniem i nocą do niego wołają, mimo iż jest w ich sprawie wielkodusznie cierpliwy? 8 Mówię wam: Spowoduje, iż prędko zostanie im oddana sprawiedliwość. Kiedy jednak przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?”
  
  9 Tym zaś, którzy sami sobie ufali, że są prawi, a pozostałych uważali za nic, opowiedział też następujący przykład: 10 „Dwóch ludzi weszło do świątyni, by się modlić: jeden faryzeusz, a drugi poborca podatkowy. 11 Faryzeusz stanął i tak zaczął się w sobie modlić: ‚Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak pozostali ludzie — zdziercy, nieprawi, cudzołożnicy lub choćby jak ten poborca podatkowy. 12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesiątą część ze wszystkiego, co uzyskuję’. 13 Natomiast poborca podatkowy, stojąc w pewnej odległości, nie chciał nawet wznieść oczu ku niebu, lecz bił się w pierś, mówiąc: ‚Boże, bądź łaskawy dla mnie, grzesznika’. 14 Mówię wam: Ten poszedł do swego domu, okazawszy się bardziej prawym niż tamten; gdyż każdy, kto się wywyższa, będzie upokorzony, ale kto się korzy, będzie wywyższony”.
  
  o faryzeuszach
  15 „Gdy on w końcu wrócił po zapewnieniu sobie władzy królewskiej, kazał zawołać do siebie tych niewolników, którym dał srebrne pieniądze, żeby sprawdzić, co zyskali, robiąc interesy. 16 Wtedy stawił się pierwszy, mówiąc: ‚Panie, twoja mina zyskała dziesięć min’. 17 On więc rzekł do niego: ‚Świetnie, dobry niewolniku! Ponieważ w bardzo małej sprawie okazałeś się wierny, miej władzę nad dziesięcioma miastami’. 18 Drugi zaś przyszedł, mówiąc: ‚Twoja mina, Panie, przyniosła pięć min’. 19 Również do tego rzekł: ‚A ty zawiaduj pięcioma miastami’. 20 Ale inny przyszedł, mówiąc: ‚Panie, oto twoja mina, którą trzymałem odłożoną w chuście. 21 Widzisz, bałem się ciebie, gdyż jesteś człowiekiem srogim; podejmujesz to, czego nie złożyłeś, i żniesz to, czego nie posiałeś’. 22 On powiedział mu: ‚Z twych własnych ust cię osądzam, niegodziwy niewolniku. Czyż nie wiedziałeś, że ja jestem człowiekiem srogim, podejmującym to, czego nie złożyłem, i żnącym to, czego nie posiałem? 23 Czemuż więc nie złożyłeś moich srebrnych pieniędzy w banku? A ja, przybywszy, odebrałbym je z odsetkami’.
  
  samarytanin
  Ale człowiek ten, chcąc dowieść, że jest prawy, rzekł do Jezusa: „Kto właściwie jest moim bliźnim?” 30 Jezus, odpowiadając, rzekł: „Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł między zbójców, którzy go odarli z szat, jak również zadali mu razy, po czym odeszli, pozostawiając go na wpół umarłego. 31 Przypadkowo schodził tą drogą pewien kapłan, lecz gdy go ujrzał, przeszedł drugą stroną. 32 Podobnie też Lewita, gdy dotarł do tego miejsca i go ujrzał, przeszedł drugą stroną. 33 Ale natknął się na niego pewien Samarytanin, podróżujący tą drogą, i na jego widok zdjęła go litość. 34 Podszedł więc i przewiązał jego rany, polewając je oliwą i winem. Potem, wsadziwszy go na swoje zwierzę, zawiózł do gospody i się o niego zatroszczył. 35 A następnego dnia wyjął dwa denary, dał je właścicielowi gospody i rzekł: ‚Troszcz się o niego, a cokolwiek ponad to wydasz, oddam ci, gdy tu wrócę’. 36 Jak ci się wydaje, który z tych trzech okazał się bliźnim tego, co wpadł między zbójców?” 37 On rzekł: „Ten, który wobec niego postąpił miłosiernie”. Wtedy Jezus mu powiedział: „Idź i czyń tak samo”.
  
  syn marnotrawny
  Potem rzekł: „Pewien człowiek miał dwóch synów. 12 I młodszy z nich powiedział do ojca: ‚Ojcze, daj mi część majątku, która przypada mi w udziale’. Wtedy on rozdzielił między nich swe środki do życia. 13 Później, po niewielu dniach, młodszy syn zebrał wszystko i wyjechał za granicę do odległej krainy, i tam roztrwonił swój majątek, prowadząc rozwiązłe życie. 14 Gdy wszystko wydał, całą tę krainę nawiedziła dotkliwa klęska głodu i on znalazł się w potrzebie. 15 Poszedł nawet i przystał do jednego z obywateli tamtej krainy, a ten wysłał go na swe pola, żeby pasł świnie. 16 I pragnął się nasycić strąkami szarańczynu, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu nic nie dawał.
  
  17 „Kiedy się opamiętał, powiedział: ‚Iluż to najemników mego ojca ma chleba w obfitości, podczas gdy ja tu ginę wskutek klęski głodu! 18 Wstanę i powędruję do mego ojca, i powiem mu: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie. 19 Nie jestem już godzien zwać się twoim synem. Uczyń mnie jednym ze swych najemników”’. 20 Wstał więc i poszedł do swego ojca. Gdy był jeszcze daleko, jego ojciec ujrzał go i zdjęty litością, pobiegł, rzucił mu się na szyję i czule go ucałował. 21 Wtedy syn rzekł do niego: ‚Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie. Nie jestem już godzien zwać się twoim synem. Uczyń mnie jednym ze swych najemników’. 22 Ale ojciec rzekł swym niewolnikom: ‚Szybko, wynieście długą szatę, tę najlepszą, i go odziejcie, i włóżcie mu pierścień na rękę oraz sandały na nogi. 23 I przyprowadźcie tucznego byczka, zarżnijcie go i jedzmy, i cieszmy się, 24 gdyż ten mój syn był martwy, a znowu ożył; zaginął, a się odnalazł’. I zaczęli się cieszyć.
  
  25 „A jego starszy syn był w polu; kiedy przyszedł i zbliżył się do domu, usłyszał, jak muzykowano i tańczono. 26 Przywołał więc do siebie jednego ze sług i zapytał, co to znaczy. 27 Ten mu rzekł: ‚Twój brat przyszedł, a ponieważ ojciec twój odzyskał go zdrowego, zarżnął tucznego byczka’. 28 On jednak srodze się rozgniewał i nie chciał wejść. Wtedy jego ojciec wyszedł i zaczął go upraszać. 29 Na to on rzekł do swego ojca: ‚Oto tyle lat służyłem ci jak niewolnik i ani razu nie przestąpiłem twego przykazania, a jednak ani razu nie dałeś mi koźlęcia, żebym się cieszył z mymi przyjaciółmi. 30 Lecz gdy tylko przybył ten twój syn, który z nierządnicami przejadł twoje środki do życia, zarżnąłeś dla niego tucznego byczka’. 31 Wtedy on rzekł do niego: ‚Dziecko, ty zawsze byłeś ze mną i wszystko, co moje, jest twoje; 32 ale my po prostu musieliśmy się cieszyć i radować, gdyż ten twój brat był martwy, a ożył, i zaginął, a się odnalazł’”.
  
  9 Tym zaś, którzy sami sobie ufali, że są prawi, a pozostałych uważali za nic, opowiedział też następujący przykład: 10 „Dwóch ludzi weszło do świątyni, by się modlić: jeden faryzeusz, a drugi poborca podatkowy. 11 Faryzeusz stanął i tak zaczął się w sobie modlić: ‚Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak pozostali ludzie — zdziercy, nieprawi, cudzołożnicy lub choćby jak ten poborca podatkowy. 12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesiątą część ze wszystkiego, co uzyskuję’. 13 Natomiast poborca podatkowy, stojąc w pewnej odległości, nie chciał nawet wznieść oczu ku niebu, lecz bił się w pierś, mówiąc: ‚Boże, bądź łaskawy dla mnie, grzesznika’. 14 Mówię wam: Ten poszedł do swego domu, okazawszy się bardziej prawym niż tamten; gdyż każdy, kto się wywyższa, będzie upokorzony, ale kto się korzy, będzie wywyższony”.
  
  o trędowatych
  A idąc do Jerozolimy, przechodził przez środek Samarii i Galilei. 12 I gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło mu naprzeciw dziesięciu trędowatych mężczyzn, ale stanęli z dala. 13 I podniósłszy głos, powiedzieli: „Jezusie, Mistrzu, zmiłuj się nad nami!” 14 Kiedy ich ujrzał, rzekł do nich: „Idźcie i pokażcie się kapłanom”. A gdy odchodzili, dostąpili oczyszczenia. 15 Jeden z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, wychwalając Boga donośnym głosem. 16 I upadł na twarz u stóp Jezusa, dziękując mu; a był Samarytaninem. 17 Na to Jezus rzekł: „Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie zatem jest pozostałych dziewięciu? 18 Czyżby się nie znalazł żaden, który by wrócił, żeby oddać chwałę Bogu, tylko ten człowiek z innego narodu?” 19 I rzekł do niego: „Wstań i idź; twoja wiara cię uzdrowiła”.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie