Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  sonar 8.11.2010 (18:48)

  Bardzo lubię spacery z moim psem, zawsze spotkamy kogoś miłego lub zawędrujemy w zupełnie nieznane ale bardzo ciekawe miejsce.
  Tym razem było podobnie - wróciłam ze szkoły , rzuciłam plecak na tapczan i zagwizdałam na psa. Goldi tylko na to czekał - z szybkością światła znalazł się przy mnie. Oczywiście - musiał się ze mną serdecznie przywitać i po chwili miałam jego łapy na swoich ramionach.
  Goldi - to nie ratlerek , tylko Golden retriever- więc swoją wagę ma , co odczuwam za każdym razem , gdy się w ten sposób ze mną wita.
  Jakoś udało mi się uwolnić z jego serdecznego uścisku , zapięłam mu smycz i poszliśmy.
  Goldi pociągnął mnie w kierunku parku , ale przed samym wejściem skręcił w lewo i poszedł w zupełnie nieznaną mi alejkę.
  Zdziwiłam się , że nie znam tego miejsca, ale pozwoliłam psu się prowadzić.
  Tuż przy wejściu dwa krzewy rosły w taki sposób , że tworzyły coś w rodzaju bramy. Trzeba było się schylić , by je ominąć.
  Więc schyliłam się , zrobiłam kilka kroków i podniosłam do góry oczy. To co zobaczyłam, sprawiło , że skamieniałam.
  Nie byłam w parku ! Znalazłam się w jakieś baśniowej krainie ! Zamiast dobrze znanych mi drzew takich jak kasztanowce, lipy, świerki rosły tutaj błękitne, różowe i szmaragdowe drzewa. A na każdym z nich zamiast liści rosły kolorowe cukierki. Na rosnących dookoła krzewach lśniły w słońcu gałki lodów owocowych , bakaliowych , czekoladowych i waniliowych.
  Trawa była z waty cukrowej a rosnące na niej kwiaty - to były batoniki i wafle czekoladowe.
  Pośrodku tego bajecznego parku stała fontanna, z której tryskał sok truskawkowy.
  Obok mnie biegały uśmiechnięte dzieci i zjadały to na co miały ochotę. Oprócz dzieci w powietrzu fruwały najprawdziwsze elfy !
  Chyba miałam usta otwarte ze zdziwienia , bo przelatujący obok mnie elf roześmiał się i wrzucił mi prosto do ust kawałek chałwy.
  Poczułam , że ktoś mnie ciągnie za sznurówkę - spojrzałam - to Goldi próbował zwrócić na siebie uwagę. Schyliłam się do niego
  -Skąd ty piesku wiedziałeś, że tutaj jest taka kraina - zapytałam głaszcząc go po łbie
  - To moja tajemnica - odpowiedział mi mój pies , a ja z wrażenia usiadłam na alejce.
  - To ty umiesz mówić ? - udało mi się wykrztusić z siebie
  - Oczywiście - odparł mój pies - tylko nie zawsze mi się chce. Chodź, pobiegamy trochę po tych alejkach.
  I ruszyliśmy przed siebie. Po godzinie z żalem opuszczałam to baśniowe miejsce.
  Goldi łypnął na mnie okiem
  - Jak będziesz grzeczna , to znowu Cię tu przyprowadzę - szczeknął i pociągnął mnie w kierunku domu.
  No to nie mam wyboru - muszę być grzeczna ......

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie