Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  studentka9001 25.4.2010 (18:57)

  Fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy.” Przyrównuje poeta człowieka do kukiełki, lalki, która spełnieniu swojego zadania przestaje być potrzebna. Jest ona jakby chwilą zadumy nad ludzkim losem, nad niepewnością i ulotnością ziemskich wartości takich jak „zacność, moc, pieniądze sława”. Podobny motyw pojawi a się w fraszce zamykającej pierwszą księgę fraszek, która również nosi tytuł „O żywocie ludzkim”. Poeta mówi ze ludzie biją się o to co Bóg im łaskawie daje.W tym utworze ludzie to z kolei dzieci przypisujące wagę rzeczom i wydarzeniom zgoła nieważnym w Boskim systemie wartości. W utworze tym podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do Boga, który jest daleko od człowieka i praktycznie nie ingeruje w jego sprawy. Prosi też Boga by nie stał się podobnym do innych ludzi. „Na sokalskie mogiły” – nawiązuje do wydarzeń współczesnych, realistycznych. Ma ona treść patriotyczną. „Do snu” – w tej fraszce autor zwraca się do snu, prosi go o to aby uśpił jego ciało i ażeby dusza mogła „pobujać w obłokach”, poprzyglądać się wszechświatowi. We fraszce „Do gór i lasów” poeta pisze o Czarnolesie o sobie i o swoim życiu, w którym zdążył spróbować wszystkiego: oto życie człowieka uczonego, dworskiego, rycerskiego, we Francji, Niemczech, Włoszech. Spojrzenie wstecz kończy typowo epikurejską konkluzją:
  „Dalej co będzie? Srebrne w głowie nici,
  
  A ja z tym trzymam, kto co w czas uchwyci.” Wydaje się że rola fraszek była również niebagatelna w mniemaniu samego poety. Pisał bowiem „Do fraszek” – poeta zwraca się z apostrofą do swoich fraszek, a w jednej z nich przyznaje, iż są zwierciadłem jego tajemnic, odczuć, losów. Prosi odbiorcę by nie wnikał za bardzo w treść fraszek bo może w nich zgubić się jak w labiryncie. Zaznacza także że „łaje” przywary a nie osoby. Słynną fraszką jest „Na dom w Czarnolesie”, która jest dziękczynieniem wzniesionym ku Bogu za dom w Czarnolesie, piękno natury, harmonię ludzkiego życia. Początek utworu brzmi:
  „Panie! To moja praca, a zdarzenie Twoje!
  
  Raczyż błogosławieństwo dać do końca swoje.” – czyli że poeta, choć składa Bogu hołd, nie pomija wkładu człowieka w otaczający świat. Podobny ideał życia w zgodzie z naturą jest fraszka „Na lipę”. Przedstawia w niej filozofię stoicyzmu. Podmiotem mówiącym jest lipa czarnoleska. W letnie ciepłe dni poeta siadał pod nia i tworzył utwory. Fraszka „Na most warszawski” chwali budowę którą wykonał król August – most na Wiśle. Dzięki niemu nie trzeba się teraz przeprawiać na drugi brzeg promem, lecz można przejść suchą nogą po moście. Szczególne znaczenie przywiązuje poeta zdrowiu, poświęcając mu jedną z fraszek. Fraszka „Ku Muzom” – Kochanowski zwraca się do muz z prośbą, aby opiekowały się nim i jego twórczością, że jest to dla niego ważniejsze niż pieniądze. Prosi także aby sprawiły że jego wiersze będą czytane jeszcze po jego śmierci. Te refleksyjno - filozoficzne fraszki Kochanowskiego wyrażają pogląd na świat i człowieka, renesansowego poety - humanisty, który dostrzega dwoistość świata: jego przemijalność, ale i urodę. We fraszkach Kochanowskiego odnajdujemy poza tym satyrę na obyczaje panujące na dworach („O doktorze Hiszpanie” - jest fantastycznym obrazkiem rodzajowym z życia dworskiego. Przyjaciel poety zwany Hiszpanem postanowił żyć wstrzemięźliwie, zatem cichaczem opuścił grono towarzyszy biesiadnych, zamknął się w swoim pokoju i zasnął. Po wieczerzy przyjaciele postanowili zniweczyć ten misterny plan i z dzbanem wina udali się do kompana. Zamknięte drzwi wyważyli i zmusili Hiszpana do wypicia wielokroć swego zdrowia (któż nie spełni takiego toastu!?). Po wyjściu przyjaciół bohater fraszki skonstatował: „Szedłem spać trzeźwo, a wstanę pijany” „O kapelanie” - mówi o kapelanie, który zamiast odprawiać mszę „pilnował dzbana” czyli bardziej cenił sobie życie i jego uroki niż obowiązki, „Do Mikołaja Firleja”) oraz kpinę z ludzkich wad (dewocji - „Na nabożną”, chciwości - „O kaznodziei” - autor mówi w tej fraszce o kaznodziei który co innego mówił na kazaniach, a co innego robił w rzeczywistości.) Ciekawą fraszką jest fraszka „Raki” – czytana wprost jest dworskim komplementem dla kobiet. Czytana od tył jest całkowitym zaprzeczeniem czytanych przedtem prawd. Jest to żart poetycki. Dowodzi on ogromnej sprawności językowej autora. Propaguje takie ideały jak radość z życia, korzystanie z niego i to że żart powinien towarzyszyć każdej zabawie. Fraszka „Na Matusza” jest żartobliwa.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie