Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  nati175 2.11.2010 (19:22)

  czy nauka w czymkolwiek podważyła wiarogodność Biblii? Czasami można by odnieść wrażenie, że tak się stało. Kiedy na przykład w XVIII wieku zaczęto lepiej poznawać strukturę globu ziemskiego, okazało się, że jest on bardzo stary. Ponieważ w tamtych czasach wielu twierdziło, iż według Pisma Świętego nasza planeta istnieje dopiero 6000 lat, powstało wrażenie, że wyraźnie zdyskwalifikowano jedną z nauk biblijnych. W rzeczywistości jednak Biblia nigdzie nie mówi, ile lat ma ziemia. Tamci obrońcy religii po prostu mylnie rozumieli tę Księgę.
  
  Pierwsze słowa Biblii brzmią: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię". Stwierdzenie, iż był jakiś początek, harmonizuje ze spostrzeżeniami współczesnych uczonych. Potem czytamy, iż ziemia była przez jakiś czas „bezładem i pustkowiem”; nie była zamieszkana i nie nadawała się do zamieszkania. Geolodzy, którzy próbują odtworzyć najwcześniejsze dzieje naszej planety, uważają, że istotnie niegdyś tak było. Następnie Biblia opisuje, jak powstały morza i lądy. Z kolei ukazały się rośliny, stworzenia morskie, ptaki, a później zwierzęta lądowe. Na końcu został stworzony sam człowiek. Wszystko to, nie wyłączając kolejności pojawienia się poszczególnych form życia, jest na ogół zbieżne z odkryciami naukowców, badających warstwy skorupy ziemskiej.
  
  Nie znaczy to wcale, że sprawozdanie biblijne w pełni pokrywa się z treścią podręczników naukowych. Niemniej zgadza się z nimi w tylu miejscach, że wprost nasuwa się pytanie: Skąd dawni pisarze biblijni czerpali wszystkie te wiadomości? Zważywszy na niski poziom ówczesnej wiedzy ścisłej trzeba uznać, iż ktoś im je przekazał, co z kolei silnie przemawia za tym, że Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym. Jeżeli natomiast zachodzą jakieś rozbieżności między teoriami naukowymi a Biblią, to czy powinniśmy z góry zakładać, że Pismo Święte jest w błędzie, podczas gdy uczeni zawsze mają rację? Wystarczająco dużo przykładów dowodzi, że czasami i nauka może zboczyć na ślepy tor.
  
  Oczywiście powyższe różnice zaznaczają się najwyraźniej przy konfrontowaniu Biblii z teorią ewolucji. Warto tu jednak nadmienić, że teoria Darwina zyskała sobie popularność w środowisku naukowców dziwnie szybko po opublikowaniu jego dzieła pt. O powstawaniu gatunków. Zaakceptowano ją na długo wcześniej, nim czas pozwolił na sprawdzenie hipotez przedstawionych w tej książce lub znalezienie ich potwierdzenia w wykopaliskach. Dlaczego? Ewolucjonista Hoimar von Ditfurth szczerze przyznaje: „Przyrodoznawstwo jest — można rzec per definitionem — próbą sprawdzenia, jak daleko można zajść w wyjaśnianiu problemu człowieka i przyrody bez sięgania do ‛cudu’” (Nie tylko z tego świata jesteśmy, przekład Anny D. Tauszyńskiej, Pax 1985). Czy więc można się dziwić, że uczeni skwapliwie uchwycili się teorii ewolucji oraz poświęcili mnóstwo czasu i sił na próby udowodnienia jej, a nie czynią prawie nic w celu sprawdzenia, czy nie da się jej obalić? Druga możliwość — nadprzyrodzone stworzenie świata przez cud — jest dla nich nie do przyjęcia.
  
  Niemniej jednak każdy, kto bez uprzedzeń myśli o cudach, zgodzi się z tym, że akt twórczy pozwala logicznie wyjaśnić wiele spraw, których nie potrafią wytłumaczyć uczeni, jak choćby pochodzenie życia, a także świadomości, inteligencji i poczucia moralności właściwych człowiekowi.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie