Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Jumi 23.4.2010 (16:00)

  na kiedy? łap jak na razie fragment, nei wiem, czy się spodoba:
  
  -Marcin! Marcin! Zaczekaj... no... gdzie tak lecisz, co? Ledwo cię dogoniłem, stary! - zdyszany chłopak oparł się o ramię kolegi, łapczywie łapiąc powietrze. Był ubrany w luźne, ale modne i firmowe ciuchy. Biało - zielone buty, długa bluza w kratę, sprane, podarte dżinsy, czarne włosy na żel. Pod jego oczami można było zauważyć ciemne ślady, oczy były lekko zaczerwienione.
  - Uspokój się, i patrz czy nikt nie idzie - Uciął Marcin- jak można było wywnioskować z krzyków drugiego z chłopców.
  - Ooo, chłopie... za to będziesz mi winien co najmniej dwie szlugi.
  - Cicho, Wojtek. Stój tam i się nie ruszaj, jak coś ci przypadkiem umknie, to możesz się pożegnać nie tylko z papieroskami - mruknął, sięgając do kieszeni, i po chwili wyjmując z niej małe, kartonowe pudełko obklejone kolorowym papierem samoprzylepnym.
  - No dobra, dobra, już idę, nie bulwersuj się tak... - burknął chłopak, łakomie przyglądając się dłoni kolegi sięgającej do paczki.
  - Co wy tu robicie, co? - Donośny głos obojgu z nich zaparł dech w piersi. Powoli obrócili się, modląc się w duchu, by nie zauważono ich twarzy. - hahaha, nie uwierzycie, jakie macie miny...
  - Michał, kretynie!
  - No już, już, Wojtusiu, nie denerwuj się tak, bo ci jeszcze coś pęknie. A ty, młody, daj szlugę.
  - Masz, może zamkniesz wreszcie ten swój pyszczek.
  - Dzięks.
  Wojtek przyglądał się wszystkiemu w milczeniu. Michał, trzecioklasista, postrach szkoły, i Marcin, kolega z równoległej klasy, patrzyli na niego z pogardą, wymieniając porozumiewawcze spojrzenia. Tak bardzo chciał być jednym z nich, to było jak marzenie - i teraz miał szansę. Nie mógł jej zmarnować, za wszelką cenę musiał zrobić coś, żeby się do nich wpasować.
  - No, i jak tam na czatach? Idzie ktoś? - Marcin skierował swoją osobę, do tej pory skierowaną w kierunku muru, na Wojtka.
  - Czysto.
  - I dobrze. Przynajmniej raz zapalimy sobie w spokoju, prawda, Michasiu?
  - Prawda, ale się już tak nie podlizuj bo jeszcze sobie coś pomyślę. - każde słowo wypowiedziane przez chłopaka wprost ociekało jadem.
  - o to już się nie martw, ja tylko z dziewczynkami. No dobra, chodź tu, chłopczyku - zwrócił się do Wojtka, wyciągając w jego stronę kolorowe pudełko.
  - Dzięki.
  - Nie ma za co. - oczy chłopaka były lekko zachmurzone, wyraźnie coś go gnębiło. Wojtek bał się zapytać, o co chodzi. Kolega go przerażał, chociaż mimo wszystko imponował on mu.
  
  
  Jak jest ok, to napisz, spróbuję wymodzić dalszą część. Tam dalej opisałabym że ich złapali, i tak dalej, całe to wzywanie rodziców.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie