Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  kam 22.4.2010 (20:19)

  1. DEFINICJA HANDLU ZAGRANICZNEGO I JEGO ZNACZENIE
  
  Pojęcie handlu zagranicznego, można zdefiniować jako wymianę części produkcji własnej danej kraju, na produkty lub usługi oferowane przez inny kraj. Handel zagraniczny to także wynik udziału danego kraju w międzynarodowym procesie podziału pracy, a także pewnego rodzaju sposób na wykorzystywanie ograniczonych zasobów i mocy produkcyjnych danego kraju. Efektem handlu zagranicznego jest pobudzenie rozwoju gospodarczego, postępu technicznego oraz napływ i rozprzestrzenianie się nowych technologii.
  Handel zagraniczny jest także swego rodzaju środkiem na uelastycznienie gospodarki danego państwa, który pozwala na rozszerzanie rynków zbytu przedsiębiorstw a w skali makro całych państw.
  Równocześnie, możliwość wymiany handlowej pozwala na zdobywanie nowych rynków zbytu i tym samym, na utrzymywanie w dłuższym czasie mocy produkcyjnych opartych o posiadany park maszynowy, upraszczając – handel zagraniczny pozwala na sprzedaż towarów większej liczbie uczestników globalnego rynku, niż w warunkach rynku zamkniętego w granicach jednego państwa.
  Handel zagraniczny, oprócz typowej formy wymiany towarów, może mieć również formę obrotów kredytowo – majątkowych, zakupu lub sprzedaży licencji, know – how, a także formę różnego rodzaju wzajemnych zobowiązań jakie mogą powstawać w wyniku przekraczania granic przez mieszkańców danego państwa.
  Handel zagraniczny obejmuje procesy: importowe, eksportowe i reeksportowe. O imporcie mówimy wtedy, gdy następuje przywóz do danego kraju towarów, które:
  a) nie są wytwarzane i nie mogą być ze względu na naturalne uwarunkowania produkcji lub też istnieje potrzeba zaopatrywania się w nie na zewnątrz danego państwa ze względu na niewystarczające zdolności produkcyjne względem danego towaru,
  b) nie są wytwarzane, z powodów czysto ekonomicznych – producent zewnętrzny produkuje je po kosztach niższych niż dany kraj,
  c) nie mogą być wyprodukowane w danym kraju ze względów czysto czasowych – produkcja krajowa jest zbyt czasochłonna wobec krótkiego czasu przeznaczonego na pozyskanie danego towaru,
  d) nie mogą być produkowane ze względów nakładowych – gdy produkcja zewnętrzna jest tańsza niż krajowa.
  O eksporcie mówimy wtedy, gdy następuje wywóz towarów do innych krajów, pod postacią:
  a) wyrobów przemysłowych,
  b) surowców i płodów rolnych,
  c) wyrobów przemysłu samochodowego itp.
  Proces ten dotyczy więc przede wszystkim tych towarów, które wytwarzane są zarówno na potrzeby własne (krajowe), jak również mogące z powodzeniem pokrywać popyt innych krajów.
  Eksport pozwala na obniżanie kosztów własnych produkcji, ze względu na możliwość wytwarzania produkcji masowej, która zapewnia rozkładanie się kosztów własnych przedsiębiorstw na większą ilość produkowanych towarów.
  Generalnie mówiąc, proces ten pozwala na zdobywanie szerszego rynku zbytu dla produktów wytwarzanych przez dane przedsiębiorstwo, lub inną jednostkę obrotu gospodarczego w warunkach niedoboru popytu wewnętrznego.
  O reeksporcie możemy mówić wtedy, kiedy następuje przywóz danego towaru do kraju celem poddania go np. procesom uszlachetniającym, a następnie następuje jego eksport poza granice danego kraju.
  
  
  4. HANDEL ZAGRANICZNY POLSKI I JEGO ZNACZENIE
  4.1. Handel zagraniczny Polski w latach 1921-1990
  
  Pierwsze lata po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (do 1921 r.) to okres charakteryzujący się handlem zagranicznym (wymianą towarowa) opartym o system reglamentacyjny. Nie można dokładnie określić jak wysokie obroty w handlu zagranicznym Polski notowano w tym czasie, gdyż było to utrudnione przez rozpowszechniony przemyt oraz nieustabilizowaną politykę kursową.
  W okresie tym pojawiły się w Polsce pierwsze instytucje handlu zagranicznego, podpisano również szereg umów międzynarodowych o wymianie handlowej.
  System wzajemnej, międzynarodowej wymiany handlowej był w pierwszych latach niepodległosci Polski dodatkowo utrudniony poprzez fakt funkcjonowania w kraju 3 różnych walut. Dopiero wraz z wprowadzeniem do obiegu jednolitej waluty – złotego, przyczynił się do wyklarowania sytuacji w kwestiach handlowych.
  Światowy kryzys w latach 1929-35 przyczynił się w istotny sposób do spadku obrotów w wymianie handlowej Polski z zagranicą. Zaczęto więc szukać rozwiązań, które mogłyby pozwolić na przełamywanie pewnych negatywnych zjawisk rynkowych i doprowadzić do wzrostu atrakcyjności międzynarodowej wymiany handlowej.
  W tym czasie zaczęto w kraju stosować system dumpingowy (dopłaty do eksportu) celem obniżenia cen polskich towarów na rynkach zewnętrznych. Upowszechniono także różnego rodzaju instrumenty mające na celu podniesienie atrakcyjności eksportu, m.in.:
  - zwroty ceł,
  - premie wywozowe,
  - zniżki przewozowe,
  - gwarancje państwowe,
  - ułatwienia w kredytowaniu.
  Możemy więc w tym przypadku mówić o swego rodzaju wzroście ingerencji państwa w sferze gospodarczej.
  Najważniejszym partnerem Polski w wymianie handlowej w tym czasie (do roku 1938) były Niemcy. Jednak późniejszy wybuch II wojny światowej, a także wcześniejsze wzajemne obostrzenia celne, wpłynęły na konieczność poszukiwania przez Polskę nowych partnerów gospodarczych. Stały się nimi dodatkowo Wielka Brytania oraz USA.
  W okresie tym Polska eksportowała przede wszystkim surowce (np. węgiel), półfabrykaty oraz artykuły o charakterze rolno-spożywczym. Rozwój przemysłu, przyniósł także stopniowy wzrost eksportu maszyn i urządzeń.
  Import dotyczył przede wszystkim artykułów powszechnego użytku i żywności, także surowców oraz uzbrojenia. Do Polski napływały też maszyny i urządzenia oraz środki transportu, maszyny włókiennicze.
  Po II wojnie światowej, nastąpił odwrót od wolnego handlu w kierunku monopolu państwa w tej dziedzinie. Rozpoczął się okres centralnego regulowania gospodarki polskiej.
  Dopiero rok 1990 przyniósł liberalizację zasad rynkowych i rozpoczął się proces przechodzenia z gospodarki centralnie planowanej do gospodarki wolnorynkowej.
  Doprowadzono do likwidacji szeregu obostrzeń i zakazów w zakresie tworzenia przedsiębiorstw i powstawania nowych jednostek gospodarczych. Zniesiono szereg ograniczeń ilościowych i jakościowych w zakresie importu i eksportu, wprowadzono wymienialność wewnętrzną waluty oraz wprowadzono taryfy celne dla importu do Polski, w tym także dla krajów RWPG, dla których do 1989 roku nie było obostrzeń w postaci ceł. Wprowadzono również zasadę kontyngentu bezcłowego na pewną ilość określonych towarów (np. samochody). Wobec eksportu wprowadzono pewne regulacje w formie kontyngentów i pozwoleń, nakładanych na Polskę przede wszystkim przez wyżej rozwinięte gospodarki, m.in. te zrzeszone w dużych organizacjach, jak np. Unia Europejska.
  Proces szeroko zakrojonej prywatyzacji przedsiębiorstw, także w pewien sposób wpływa na rozwój handlu zagranicznego (pozyskiwanie nowych technologii, maszyn i urządzeń).
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie