Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  jusii 14.10.2010 (15:30)

  1.Feudał sprawujący władzę nad podległymi mu wasalami, także przydomek, który otrzymywał wasal, gdy podzielił swoją ziemię i oddał ją innym wasalom. W okresie rozbicia dzielnicowego także najstarszy z Piastów, któremu podlegali książęta dzielnicowi,
  2.Wasal – początkowo (wczesne średniowiecze) wolny oddający się pod opiekę seniora w akcie komendacji. W zamian za lenno wasal zobowiązywał się służyć wiernie seniorowi radą i pomocą orężną. Uroczystą ceremonią przekazania lenna była inwestytura. Później wasal to osoba, która złożyła hołd i przysięgę na wierność. Z uwagi na obowiązywanie zasady w feudalizmie europejskim "Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem", stosunki lenne tworzyły skomplikowaną strukturę społeczną na terenach kontynentalnej Europy.
  3.Feudalizm – ustrój społeczno-polityczno-ekonomiczny, który opierał się na zależności ziemskiej. Chłop podlegał właścicielowi ziemskiemu, ponieważ użytkował ziemię, która należała formalnie do właściciela ziemskiego. Właściciel ziemski mógł podlegać innemu właścicielowi z tego samego powodu (np. zależność księcia wobec króla).
  4.Lenno (łac. feudum) – w systemie feudalnym posiadłość nadawana przez seniora w użytkowanie wasalowi w zamian za wsparcie militarne lub finansowe, później całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem.
  5.Renta feudalna to świadczenie poddanych chłopów na rzecz feudała w zamian za prawo użytkowania ziemi. Wynikała z tytułu zwierzchniej własności ziemskiej.
  6.Giermek – pomocnik średniowiecznego rycerza.
  Giermkami zostawali młodzi chłopcy przeważnie z rodów szlacheckich, którzy byli wysyłani na dwór seniora, by tam uczyć się rycerskiego rzemiosła. Kształcili się we wszystkich dziedzinach ówczesnej sztuki wojennej, tj. jazdy konnej, walki bronią białą różnego rodzaju (miecz, topór), często również walki wręcz oraz w posługiwaniu się łukiem lub kuszą. W czasie wypraw wojennych zostawali wcielani do oddziału (kopii) swojego rycerza. Byli odpowiedzialni za utrzymanie w gotowości bojowej całego rynsztunku swojego pana, czyli np. broni i zbroi, jak również opiekowali się rumakiem bojowym. W czasie bitwy towarzyszyli rycerzowi w walce.
  7.Kodeks rycerski – zbiór zasad etycznych, moralnych i zawodowych, którymi kierowali się rycerze. Charakter kodeksów rycerskich umiejscawia je wśród tzw. kodeksów deontologicznych. Przestrzeganie ich gwarantowało dobrą opinię i godne życie.
  Istniały różne zbiory takich zasad – różniły się od siebie w zależności od epoki, geografii występowania, ustroju społeczno-politycznego bądź tradycji religijnych. W szczególności w dobie krucjat, oraz w późnym średniowieczu pojawiły się próby kodyfikacji, lecz nigdy nie osiągnęły jakiegokolwiek ujednolicenia. W efekcie zasady rycerskie pozostawały prawem niepisanym, honorowym.
  Opierały się one na kilku fundamentach pochodzących z niezależnych systemów etyczno-prawnych, wśród których wyróżnić można oddanie swojemu władcy, chrześcijańskie miłosierdzie (zwłaszcza odnoszące się do słabych, wdów, sierot) oraz zasady walki równego z równym.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie