Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  domika10 22.4.2010 (19:14)

  Harpagon to tytułowy bohater komedii Moliera pt. Skąpiec. Jego żona zmarła pozostawiając pod opieką dwoje ich dzieci. Treść utworu nie mówi nam dokładnie jak główny bohater wygląda. Można się jednak domyślać, że ma on ponad 60 lat, jest bogatym mieszczaninem, który podupada na zdrowiu - cierpi na astmę, często kaszle. Należy tu zauważyć, że Molier pisał Skąpca z myślą o sobie w roli głównej – tak, więc pierwotny Harpagon wygląda tak jak autor.
  
  Nasz bohater jest bardzo nerwowy, momentami wręcz wybuchowy. Harpagon jest postacią i komiczną i dramatyczną i tragiczną. Kiedy ma on wyprawić kolacje cierpi wydalając kolejne grosze, przechodzi męki. W owych scenach Harpagon jest komiczny. Kiedy spotkał się oko w oko, ojciec - lichwiarz i syn – rozrzutnik akcja staje się wysoce dramatyczna. A gdy Harpagon po utracie szkatułki wpada na scenę z krwią nabiegłymi oczyma i wyje niemal z bólu, wydaje się postacią tragiczną. Jego nerwowość przejawia się w niesłychanym strachu o majątek. W jednej ze scen posuwa się nawet od pobicia swojego sługi – Jakuba. Normalne jest, że nie chce stracić tego, co posiada, ale Harpagonowi wręcz trzęsą się ręce na samą myśl o tym, że ktoś mógłby, chociaż dowiedzieć się o jego majątku.
  
  I w ten sposób dochodzimy do głównej, tytułowej, cechy – skąpstwa. Harpagon jest przeraźliwie skąpy. Wstręt i grozę budzi w nas główny bohater jako lichwiarz bez czci i wiary i jako twardy, obojętny i samolubny ojciec. Gdy w końcowej części sztuki poprzez scenę nieporozumień, gdy Walery mówił o córce, a Harpagon o szkatułce, wydaje się niby starym dzieckiem, które z przyjemnością odbiera swoje „cacko”.
  
  W jego sytuacji powinien on chyba cieszyć się życiem, używając już zgromadzonego majątku. Harpagon jednak nie przestaje gromadzić pieniędzy – celem jego życia jest posiadanie coraz większego majątku. Nie wiadomo właściwie, po co, bo nie zanosi się, by miał go kiedykolwiek wydać.
  
  Wada charakteru i umysłu Harpagona ciążyła nad całym domem, uciskała i paczyła egzystencje rodziny. Dochodzi do tego, że Kleant i Eliza – dzieci bohatera, planują ucieczkę z domu. Harpagon nie zgadzał się na związki swoich dzieci, chciał on, aby jego „pociechy” znalazły bogatych towarzyszy życia, nie z miłości, ale z rozsądku. Następnym przykładem na to, że Harpagona interesują tylko pieniądze może być scena, w której ojciec Kleanta dowiaduje się o tym, że jego syn żyje z hazardu, ma mu do zarzucenia tylko to, iż wygranych z gier nie składa na procent. Harpagon jeszcze gorzej odnosił się do córki. Widział w niej tylko jeden więcej żołądek do nakarmienia. Każde jego słowo jest upokarzające. Dzieci widziały w nim jedynie wroga, czuły wzgardę i nienawiść wobec niego.
  
  Harpagon żyje w ciągłym strachu przed utratą swoich pieniędzy. Wciąż obawia się, że ktoś mógłby go pozbawić złota. Podejrzewał dosłownie każdego, także swoje dzieci. Jego zachowanie jest wręcz chorobliwe, co chwila sprawdza on, czy nic się nie stało jego szkatułce.
  
  Nasz bohater jest niesłychanie obłudny, dwulicowy. Kiedy okazuje się, że się trudni lichwą, nie wstydzi się swojego zawodu, lecz łaja syna za to, że trwoni tak ciężko zdobyte przez rodziców pieniądze.
  Główny bohater Skąpca jest osobą okrutną, odrzucającą, nie mająca żadnej skruchy przed zdobyciem nowych dóbr. We wszystkich utworach, które przeczytałem żaden z bohaterów nie był tak wredny, skąpy. Zdecydowanie nigdy nie chciałbym mieć do czynienia z osobą tego rodzaju i boję się nawet myśleć o postawieniu się w sytuacji jego dzieci.
  
  Harpagon jest tytułowym bohaterem komedii Moliera pt. "Skąpiec". Bohater jest sześćdziesięcioletnim wdowcem. Mieszka w Paryżu. Jego nazwisko jest pochodzenia greckiego i tłumaczy się jako chciwiec, sknera, człowiek drapieżny z zakrzywionym palcami, co wskazuje na cechy bohatera.
  
  Autor nie opisuje wyglądu Harpagona, choć są pewne małe wzmianki, które pozwalają stwierdzić, że bohater miał okulary, był dość wątłej budowy i ubierał się bardzo skromnie, gdyż był bardzo oszczędny. Harpagon był zamożnym mieszczaninem, co obligowało go do tego, by utrzymywał się na wysokim poziomie. Skąpcowi jednak z wielkim trudem przychodziło wydanie każdego talara. Swojej służby nie wynagradzał zbyt dobrze, źle ją traktował. Harpagon posiadał powóz oraz konie, które głodowały, gdyż bohater oszczędzał na nich. Na przyjęcie, na którym miał się spotkać ze swoją wybranką Marianną, również żałował funduszy. Jedyne, co Harpagon kochał i zsanował, to jego szkatułka z pieniędzmi, którą w obawie przed złodziejami skąpiec zakopał w ogrodzie. Bohater żył w ciągłej obawie o swoje pieniądze i upatrywał się w ludziach potencjalnych złodziei. Harpagonowi było jeszcze mało tego, co ma. Aby się dorobić, zajmował się lichwą. Skąpstwo Harpagona było już chorobliwe, gdyż mężczyzna co chwilę kontrolował stan swojej szkatułki. Mimo, iż miał już spory majątek, nadal go powiększał. Celem jego życia było zgromadzenie jak największego majątku, choć nie wiadomo po co, gdyż Harpagon nie chciał go wydać, gdyż redukował wydatki do najpotrzebniejszych rzeczy.
  
  Harpagon miał dwoje dorosłych dzieci: Kleanta oraz Elizę. Rodzina nie szanowała Harpagona i nie pochwalała jego zamiłowania do pieniędzy. Przez jego sknerstwo i chciwość cierpiały dzieci, gdyż mimo dorosłości, nadal zależne były od jego łaski oraz pieniędzy, a jak już mówiłam, skłonny do dawania pieniędzy nie był. Harpagon nie był dobrym ojcem. Wobec dzieci nie okazywał uczuć rodzicielskich. Dzieci były dla niego ciężarem, gdyż pochłaniały pieniądze. Los Kleanta w ogóle nie obchodził ojca. Syn Harpagona musiał się sam utrzymywać, dlatego grał w karty i zaciągał długi na wysoki procent. Dla Harpagona od dzieci i dobra najbliższych ważniejszy był stan majątku, dlatego podejście ojca do tej sprawy było co najmniej dziwne. Gdy Harpagon dowiedział się, ze jego syn żyje z hazardu, miał do niego żal tylko o to, że nie odkłada wygranej na wysoki procent. W swojej obłudzie łajał syna za to, ze korzysta z usług lichwiarzy, trwoniąc ciężko zarobione pieniądze,. Był fałszywy, gdyż krytykował lichwiarstwo, podczas gdy sam się tym trudnił.
  
  Harpagon nie pochwalał związków dzieci. Pragnął dla nich bogatych kandydatów i małżeństwa z rozsądku, nie z miłości. Żeby pozbyć się córki, chciał ją wydać za mąż jak najszybciej i najchętniej bez posagu i nakładów finansowych na organizację wesela. To właśnie posunęło Harpagona do pomysłu o wydaniu Elizy za bogatego starca Anzelma, który zgodził się na wzięcie dziewczyny bez posagu. Plany Harpagona dotyczące Marianny także były podszyte skąpstwem i przebiegłością. Dziewczyna interesowała go tylko dlatego, ze nie była wymagająca i potrafiła być oszczędna. Od Frozyny dowiedział się też, że Marianna wniesie do małżeństwa duży posag. Harpagon jednak był w stanie zrezygnować z niej i za szkatułkę ze złotem oddał ją synowi. Bohater jest bardzo łatwowierny i nie ma w sobie ani trochę samokrytycyzmu. Podczas rozmowy z Frozyną bohater wierzył we wszystko, co powiedziała mu swatka. Przyjął wszystkie komplementy, także ten, że Marianna nie może oprzeć się urokowi Harpagona.
  
  Harpagon jest zbudowany z wielu kontrastów. Cechuje go skąpstwo, ale stara się utrzymać określoną funkcję społeczną. Jest przebiegły w zdobywaniu funduszów, ale jest także bardzo naiwny, o czym świadczy jego śledztwo dotyczące szukania sprawcy kradzieży jego szkatułki. Z jednej strony wobec otoczenia jest okrutny, z drugiej jednak sam wymaga litości, gdyż pieniądze zawładnęły nim całkowicie. Harpagon traktuje je jako żywą istotę oraz jedyny cel jego życia.
  
  Harpagon był bardzo żwawy i ruchliwy. Był bardzo nerwowy i wybuchowy. Jego stres związany był z pieniędzmi, wiecznie się o nie denerwował i bał, że ktoś je ukradnie. Wszystko trzymał pod kluczem i żeby czuć się pewniej stał na straży w dzień oraz w nocy. W swojej wybuchowości pobił nawet swojego sługę Jakuba. Bał się, ze ktoś mu ukradnie majątek, ale przerażało go też to, że ktoś może się tylko dowiedzieć o tym, że ukrył szkatułkę.
  
  Harpagon był bardzo złośliwy. Zwłaszcza w stosunku do Elizy i Kleanta był szczególnie nieprzyjemny. Upokarzał ich na każdym kroku. O swojej córce np. powiedział: "Duża dziewczyna, nieprawdaż? Ale źle zielsko zawsze prędko rośnie". Wobec najbliższych Harpagon był bardzo bezwzględny, ale uważam, że on sam również na tym cierpiał. Odmawiał sobie każdej przyjemności, gdyż oszczędzał. Nie dopuszczał do siebie uczuć: miłości, przyjaźni, szacunku dla ludzi i od ludzi. Pieniądz był najważniejszą wartością w życiu Harpagona, co potwierdza jego wypowiedź: " Ho, moje kochane złoto! Moje biedne złoto! Mój drogi przyjacielu[...] Bez ciebie żyć mi nie podobna".
  
  Nie chciałabym spotkać Harpagona ani nikogo jego pokroju. Nie mogę sobie nawet wyobrazić, co czuły jego dzieci. Na szczęście Harpagon jest postacią literacką, fikcyjną i mam nadzieję, że mało jest na świecie takich osób jak on, lub nie ma takich ludzi w ogó

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie