Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Konto usunięte 7.10.2010 (18:36)

  Fagocytoza (gr. phagein – jeść, kytos – komórka) – rodzaj endocytozy spotykany u komórek i organizmów jednokomórkowych. Polega na pobraniu ze środowiska pokarmów stałych, odizolowaniu od cytozolu poprzez utworzenie wodniczki pokarmowej (lub innego tworu o podobnym przeznaczeniu, np. heterofagocyty) i trawieniu z udziałem lizosomów. W tym procesie nie następuje utrata błony komórkowej. Ewentualne niestrawione resztki są usuwane przez włączenie się wodniczki z powrotem w błonę komórkową (jest to egzocytoza). Fagocytoza jest powszechnym zjawiskiem u pierwotniaków, ale występuje też u organizmów wielokomórkowych: makrofagi człowieka niszczą codziennie miliardy starych erytrocytów. Fagocytoza jest skuteczną metodą obrony przed organizmami chorobotwórczymi, stanowiąc ważny element odporności nieswoistej. Zjawisko fagocytozy odkrył w 1882 roku Ilja Miecznikow. Za badania z zakresu odporności organizmu otrzymał w 1908 Nagrodę Nobla.
  
  Pinocytoza jest sposobem odżywiania się organizmów jednokomórkowych lub wielokomórkowych (np. gąbek). Podczas tego procesu pobierane są drobiny białek lub inne wielkocząsteczkowe substancje, które są rozpuszczalne w wodzie. Ten sposób odzywiania polega na tworzeniu kanalików zakończonych banieczkami, w których znajduje się pobierana substancja. Pęcherzyki takie, nazwane są pęcherzykami pinocytarnymi lub wodniczkami pokarmowymi. Odrywają się one od błony komórkowej i poruszają się w cytoplazmie. Pęcherzyki zostają wtedy w całości rozłożone enzymatycznie, przy udziale lizosomów, a następnie rozproszone w cytoplazmie. Podczas pinocytozy transportowane są substancje płynne. W fagocytozie substancje takie nie są przemieszczane.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie